Τα τρακτέρ της προπαγάνδας

 

Αντα Ψαρρά

«Αέρα στα πανιά τους» ένιωσαν πρωί πρωί στο ΒΗΜΑ FM!

Συνεχίζοντας τα φιλεργατικά ρεπορτάζ, στα οποία και επιδίδονται πρόσφατα, και μέσα στη μεγάλη χαρά του ξεσηκωμού και του χθεσινού μπλοκαρίσματος στο ξεκαθάρισμα του μιντιακού τοπίου, αποφάσισαν να μεταδώσουν τις επόμενες ημέρες εκπομπές μέχρι και από τα μπλόκα των αγροτών!

Πάνε οι παλιές καλές φιλελεύθερες ημέρες που ο σταθμός και τα κανάλια λοιδορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ που έκλειναν με τους «παλιοαγρότες» τους δρόμους.

Τώρα ανάμεσα στις «πλάκες» και στις αναμεταδόσεις αισχρών «κατασκευών», όπως αυτή για την κόρη του Γιάννη Μηλιού ή για τα σαρδάμ του Τσακαλώτου ή για τη θητεία στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στις μαθητικές καταλήψεις, περνάει και ο... ταξικός αγώνας των συντελεστών του σταθμού.

Μέχρι και τον γ.γ. του ΚΚΕ άρχισαν να βρίσκουν πιο χαλαρό και πιο συμπαθή παρά την ανατριχίλα που προφανώς τους προκαλούν οι θέσεις του κόμματος.

Κι αν αναρωτιέται κανείς γιατί ξαφνικά έγινε αυτή η φιλεργατική και φιλοαγροτική στροφή πολλών ΜΜΕ, μέχρι του σημείου να συγκινείται ολόκληρο το MEGA με το δράμα των φτωχών και τα λεηλατημένα (από τα μέτρα Γεωργιάδη και Βορίδη) νοσοκομεία, η απάντηση είναι «ευκολάκι»!

Απέτυχε χθες στη Βουλή η προσπάθεια νόμιμης αδειοδότησης των καναλιών και των εκδοτών που βρίσκονται πίσω τους, με τα μεγάλα χρέη, τα μεγάλα θαλασσοδάνεια και την ακόμα μεγαλύτερη προπαγάνδα.

Να, λοιπόν, γιατί βάφτηκε κόκκινος και ο σταθμός του ΔΟΛ χάρη στην υπέρ διαφάνειας υπερήφανη στάση της Ν.Δ. και του νέου αρχηγού της, που αυτονόητα προηγείται και σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Το χαϊδεμένο (πλέον) παιδί των ΜΜΕ, που είχε αναλάβει τις χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων επί υπουργίας του, τίμησε όσους τον προώθησαν συμβάλλοντας στη διατήρηση του σκοτεινού κόσμου των ΜΜΕ με τις παράνομες άδειες και τις προκλητικές συναλλαγές.

Ο ευρωπαϊκός αέρας του νέου αρχηγού και των φανατικών συμπαραγωγών της νίκης του γέμισε ήδη με τα βλαβερά αιωρούμενα σωματίδια της πολιτικής ατμόσφαιρας που επιμένει να κρατάει τα ΜΜΕ δεμένα στα χέρια όσων συνέβαλαν στην οικονομική εξαθλίωση της χώρας.

Όταν όμως όλοι αυτοί σήμερα αγκαλιάζουν τον φτωχό αγρότη που διαδηλώνει με το τρακτέρ του στον δρόμο, τότε η ατμόσφαιρα δεν είναι απλά βαριά, είναι βρόμικη!  

efsyn.gr 

Ο κεραυνοβόλος έρωτας των media με τον Κυριάκο

Ηταν ο «αδελφός της Ντόρας», το αουτσάιντερ του «αγωνιστή» Μεϊμαράκη» και του «ανερχόμενου» Τζιτζικώστα, ήταν ένας ακόμη Μητσοτάκης που – όπως ο ίδιος είπε – «πολλοί υποτίμησαν στη διάρκεια της πορείας του».

Μέσα σε μια εβδομάδα έγινε ο νέος Μεσσίας, ο «καταλληλότερος» και ο «μελλοντικός πρωθυπουργός», ο στιβαρός απόφοιτος του Χάρβαρντ και συνειδητός φιλελεύθερος αντικρατιστής που θα αλλάξει εάν όχι τον ρου της… ιστορίας, τουλάχιστον τον ρου της μνημονιακής Ελλάδας μεταλαμπαδεύοντάς της την άδολη ιδεολογική καθαρότητα και ανωτερότητα του νεοφιλελευθερισμού.
Η αποθέωση του Κυριάκου Μητσοτάκη από τα media, εγχώρια και μη, δεν είναι ένας ξαφνικός πολιτικός έρωτας. Είναι το χτίσιμο – άτεχνο, βιαστικό και φαιδρό ενίοτε– μιας νέας, χρήσιμης εφεδρείας μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα γεμάτο αδιέξοδα. Είναι η επένδυση στην επόμενη αναλώσιμη εναλλακτική απέναντι σε έναν Αλέξη Τσίπρα που φθείρεται μεν εφαρμόζοντας τις πιο επώδυνες ίσως μεταρρυθμίσεις της τελευταίας εξαετίας αλλά αρνείται να τις κάνει ιδιοκτησία του. Και είναι επίσης ο εν δυνάμει σωτήρας ενός μηχανισμού διαπλοκής που επί έναν χρόνο ολοφύρεται διότι συναντά κλειστές θύρες σε Μαξίμου και πέριξ.
Εξ ου και η μία αγιογραφία διαδέχεται την άλλη καταρρίπτοντας, κατά ριπάς, τα όρια της ιλαρότητας. Πρώτη η Wall Street Journal ανάρτησε τον ύμνο του «εκ του Χάρβαρντ προερχόμενου Κυριάκου», ο – γνωστός – Χιούγκο Ντίξον του Reuters ακολούθησε διακηρύσσοντας ότι «επιτέλους η Ελλάδα απέκτησε αξιόπιστη αντιπολίτευση» και η σκυτάλη παραδόθηκε στο εγχώριο μιντιακό σύστημα:
«Ο Κυριάκος δονεί το πολιτικό σκηνικό», «Η ώρα του Κυριάκου», «Ο μελλοντικός πρωθυπουργός», «Ο αεροπόρος Κυριάκος» και αμέτρητα ακόμη γλαφυρά και επικά εγράφησαν και ειπώθηκαν για τον νέο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας . Και προς επίρρωση των – βαθιά τεκμηριωμένων – εν λόγω πολιτικών αναλύσεων εμφανίστηκαν, τρεις μέρες μετά την εκλογή του, και δύο δημοσκοπήσεις που απέδειξαν και κατέδειξαν την πλήρη «ανατροπή»: Ηρθαν τα πάνω κάτω, προηγείται καθαρά η ΝΔ του ΣΥΡΙΖΑ και ο Κυριάκος κατατροπώνει τον Τσίπρα ως ο «καταλληλότερος» για πρωθυπουργός.
Η αξιοπιστία των εν λόγω δημοσκοπήσεων ουδέποτε θα κριθεί διότι εκλογές δεν προβλέπονται στο άμεσο μέλλον – ο πρώτος, δε, που δεν τις θέλει είναι ο ίδιος ο Κυριάκος.
Αντιθέτως, εκείνα που θα κριθούν – όποτε γίνουν εκλογές – θα είναι όσα επιμελώς αποσιοποιούνται πίσω από τις κατά συρροή αγιογραφίες: Ητοι, το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν προτείνει τίποτα διαφορετικό, παρά την ακόμη πιο σκληρή εφαρμογή μέτρων λιτότητας σαν αυτά που ήδη εφαρμόζει η νυν κυβέρνηση κατ΄απαίτηση των δανειστών.
Ότι, επίσης, ο νέος «μεσίας» των media δεν προήλθε από παρθενογέννεση – είναι γνήσιο τέκνο της πολιτικής οικογένειας Μητσοτάκη, πρώην υπουργός της συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλο και ένθερμος εκφραστής του δόγματος των απολύσεων, της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, της ριζικής μείωσης του κράτους, των ιδιωτικοποιήσεων και του laissez faire καπιταλισμού.
Κι ότι, ακόμη, πίσω και δίπλα στον Κυριάκο βρίσκονται πάντοτε και οι λοιποί «πεφωτισμένοι» της αναβαπτισμένης δεξιάς, ή κεντροδεξιάς: Όπως ο Αδωνις, ο Βορίδης κι ο Σαμαράς με τους «δέκα Παπασταύρου»…

tvxs.gr 

Στοίχημα μιας χρονιάς η έγκαιρη αξιολόγηση

Προβληματισμένη παρακολουθεί η αγορά την απόσταση κυβέρνησης-θεσμών για ασφαλιστικό και αξιολόγηση. Το καλό σενάριο και ο υπαρκτός κίνδυνος να χαθεί η χρονιά... από τα αποδυτήρια. «Κλειδί» για τράπεζες, η συμπεριφορά των ρυθμισμένων δανείων.

Στοίχημα μιας ολόκληρης χρονιάς αποτελεί για οικονομία, τράπεζες και Χρηματιστήριο, η έγκαιρη και χωρίς έντονες αναταράξεις ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος, με τους αναλυτές και τους τραπεζίτες να μην κρύβουν, πάντως, τον προβληματισμό τους.
Από τη μέχρι τώρα στάση κυβέρνησης και θεσμών δεν προκύπτουν ενδείξεις για μια γρήγορη και κοινώς αποδεκτή λύση, όσον αφορά στο ασφαλιστικό, που αποτελεί το μέγα θέμα της αξιολόγησης, καθώς το περιεχόμενο και η κατεύθυνση της μεταρρύθμισης θα συσχετισθούν, πιθανότατα, με την παραμονή ή όχι του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, την οποία το Ταμείο ξεκαθάρισε ότι επιδιώκει αν καλυφθούν τα δύο προαπαιτούμενα που θέτει (ισχυρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και ρύθμιση χρέους).
Ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, χθες, ουσιαστικά δεν «απέσυρε» την εκτίμηση ότι μπορεί να χρειαστούν μήνες για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, αν και ο ίδιος παραδέχτηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση «σοβαρολογεί» όταν υποστηρίζει ότι αποτελεί βασικό κομμάτι της στρατηγικής της, η γρήγορη ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Ακόμα σημαντικότερο ίσως είναι το γεγονός ότι ο επικεφαλής του ESM προειδοποίησε ότι ο χρόνος δεν είναι ατελείωτος, δεδομένου ότι υπάρχουν ανάγκες για πληρωμές που θα πρέπει να καλυφθούν και αυτό πρακτικά σημαίνει κινδύνους για τη ρευστότητα της χώρας.
Σύμφωνα με τραπεζικά στελέχη, υπάρχει απόσταση μεταξύ κυβέρνησης και Ευρώπης για την προωθούμενη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Η αναφορά του διοικητή της ΤτΕ ΕΛΛ -0,43% Γ. Στουρνάρα στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ ότι η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών έχει μεγαλύτερη αρνητική επίδραση στον στόχο ανάκαμψης της οικονομίας σε σχέση με τη μείωση των συντάξεων αποτυπώνει, σύμφωνα με τα ίδια στελέχη, τη διαφορά προσέγγισης.
Αν στην παραπάνω εξίσωση προστεθεί και η στάση του ΔΝΤ, ο βαθμός δυσκολίας για κοινά αποδεκτή λύση αυξάνεται. Το Ταμείο άλλωστε θεωρεί μη βιώσιμο το υφιστάμενο σύστημα, όπως επανέλαβε για πολλοστή φορά χθες ο εκπρόσωπος του Ταμείου Τζ. Ράις. Η δε συνέχιση της συμμετοχής του ΔΝΤ στο πρόγραμμα κερδίζει έδαφος μετά και τη δημόσια τοποθέτηση του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιου, αλλά και την επίσημη παραδοχή του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι περιλαμβάνεται στη συμφωνία του καλοκαιριού.
Τραπεζίτες και αναλυτές προειδοποιούν ότι σε περίπτωση που η διαπραγμάτευση τραβήξει επί μακρόν, επαναφέροντας την αβεβαιότητα ως προς τη πολιτική σταθερότητα και τους δημοσιονομικούς στόχους, αυξάνεται η πιθανότητα να χαθεί όλη η χρονιά.
Η ύφεση θα παραταθεί, οι τράπεζες θα δυσκολευτούν να επιτύχουν τον στόχο επαναφοράς σε επαναλαμβανόμενη κερδοφορία και η εύθραυστη μετά την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση εμπιστοσύνη των επενδυτών θα αναιρεθεί.

Το καλό σενάριο για οικονομία, τράπεζες και Χ.Α.

Στο καλό σενάριο, η αξιολόγηση ολοκληρώνεται εντός Φεβρουαρίου ή το αργότερο τον Μάρτιο (εντός τεσσάρων εβδομάδων, όπως εκτίμησε ότι μπορεί να γίνει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος), χωρίς ιδιαίτερες ενδιάμεσες αναταράξεις, και ανοίγει ο δρόμος για την κατ' εξαίρεση (waiver) επαναφορά των τίτλων έκδοσης (σ.σ. πιθανώς και εγγύησης) Δημοσίου, ως αποδεκτά ενέχυρα για απευθείας χρηματοδότηση από την ΕΚΤ, την ταχύτερη χαλάρωση των capital controls, την ένταξη των κρατικών ομολόγων στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης και βεβαίως τη συζήτηση για τη μείωση του χρέους.
«Αν η αξιολόγηση ολοκληρωθεί έγκαιρα και δεν επιδεινωθεί δραματικά το διεθνές μακροοικονομικό περιβάλλον, η ελληνική οικονομία θα ανακάμψει και το Χ.Α. θα συγκεντρώσει τις προϋποθέσεις για να λειτουργήσει ως επενδυτικό καταφύγιο, στο πλαίσιο των αναδυόμενων αγορών», συμπυκνώνει το στοίχημα του 2016 επικεφαλής τμήματος ανάλυσης εγχώριας μεγάλης χρηματιστηριακής εταιρείας.
Στο καλό σενάριο, οι τράπεζες θα μειώσουν, λόγω της επαναφοράς του waiver, το κόστος χρηματοδότησης, ενώ η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης θα οδηγήσει σε σταδιακή αύξηση καταθέσεων. Κυρίως, όμως, θα διευκολυνθεί σημαντικά η επίτευξη του βασικού στόχου των τραπεζών, που δεν είναι άλλος από την τιθάσευση της δημιουργίας νέων δανείων σε καθυστέρηση (NPL formation) και τη σημαντική μείωση των νέων προβλέψεων, ώστε να κλείσουν τη χρήση με επαναλαμβανόμενη κερδοφορία.

«Κλειδί» για τις τράπεζες η συμπεριφορά των ρυθμισμένων δανείων

Παρότι οι τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί υπό το ακραία δυσμενές σενάριο για ύφεση 3,9% φέτος και ως εκ τούτου είναι, θεωρητικά, θωρακισμένες, η εμπέδωση κουλτούρας πληρωμών προϋποθέτει σταθερότητα και κυρίως προοπτική ότι οι κίνδυνοι έχουν παρέλθει.
Σε διαφορετική περίπτωση, υπάρχει το ενδεχόμενο, ακόμη και με ύφεση μικρότερη του 3,9%, οι νέες επισφάλειες να αυξηθούν σημαντικά καθώς μέρος των ρυθμισμένων -επιχειρηματικών- δανείων θα σταματήσει να εξυπηρετείται. «Το πού θα γείρει το καράβι των προβλέψεων θα το κρίνει η στάση όσων έχουν ρυθμισμένα δάνεια, σε συνάρτηση με τις μακροοικονομικές και πολιτικές εξελίξεις», αναφέρουν τραπεζικά στελέχη.
Σημειώνεται ότι σήμερα περίπου ένα στα δύο δάνεια (107 δισ. ευρώ επί συνολικών χορηγήσεων 220 δισ. ευρώ) στην Ελλάδα ανήκει στην κατηγορία των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (Non Performing Exposures NPEs).
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Κύπρου, όπου, παρά την επάνοδο της οικονομίας σε -αναιμικούς- ρυθμούς ανάπτυξης πέρυσι (σ.σ. με εξαίρεση το β' τρίμηνο), τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα δεν μειώθηκαν, ενώ και οι επιδόσεις των ρυθμισμένων δανείων δεν έχουν βελτιωθεί αισθητά.
Οι τράπεζες δουλεύουν τους προϋπολογισμούς της χρονιάς με το καλό σενάριο επιστροφής σε ανάπτυξη στο γ' ή το αργότερο στο δ' τρίμηνο, συγκράτησης των νέων επισφαλειών και σταδιακής μείωσης μέσω αποτελεσματικότερων ρυθμίσεων των υφιστάμενων. Αυτό επικοινωνούν και στους ξένους επενδυτές που ξεκίνησαν τις επισκέψεις στην Αθήνα, χωρίς να κρύβουν, όμως, τον προβληματισμό τους για την πορεία των εξελίξεων.
Αντίστοιχα, για το σύνολο της οικονομίας τυχόν παράταση της αβεβαιότητας και της ύφεσης θα οδηγήσει σε ανάσχεση επενδύσεων και μείωση της κατανάλωσης, ανατρέποντας τις κορυφαίες επιλογές με τις οποίες ξεκινούν τη χρονιά οι εγχώριες χρηματιστηριακές.
Επιλογές που περιλαμβάνουν πέραν των τραπεζών, τίτλους εταιρειών λιανεμπορίου ή υπηρεσιών (Jumbo, Φουρλής, ΟΤΕ), προς αποκρατικοποίηση επιχειρήσεις (ΟΛΠ, ΟΛΘ), ή εταιρείες που διαπραγματεύονται αισθητά χαμηλότερα από ομοειδείς ευρωπαϊκές (Τιτάν, ΕΛΠΕ, Ελλάκτωρ κ.ά.).

euro2day

Θέλει ο Τσίπρας να επιβιώσει;

 

ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

 

Πολύς λόγος για τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Ν.Δ. Η υπερεπένδυση στο πρόσωπό του από όλους όσοι αγωνιωδώς έψαχναν πολιτικό αντίβαρο στον Τσίπρα έδειξε να αποδίδει και το ντέρτι τους να βρουν αποκούμπι μοιάζει να δικαιώνεται. Όμως δικαιώνεται ή απλώς... «μοιάζει να δικαιώνεται»; Αυτό, όσο και αν ακούγεται βαρύ για τον Μητσοτάκη τζούνιορ, δεν εξαρτάται από τον ίδιο, αλλά από τον Τσίπρα!

Για να το κάνουμε «πενηνταράκια», ο Τσίπρας δεν κινδυνεύει, υπό τις εξής προϋποθέσεις:

• Ότι η κυβέρνησή του θα δουλεύει για την ανασυγκρότηση της χώρας αντί να ασχολείται με το παραδοσιακό παιχνίδι ρουσφετιών, στους σωρηδόν διορισμούς συζύγων, αδελφών, κουμπάρων, κολλητών και λοιπών συγγενών στον κρατικό μηχανισμό. Σε αυτό το παιχνίδι, άλλωστε, οι Μητσοτάκηδες είναι καλύτεροι και το έχουν διαχρονικά αποδείξει.
• Ότι οι υπουργοί του θα ασχολούνται με τη μεταρρύθμιση των τομέων ευθύνης τους επί το λειτουργικότερον και παραγωγικότερον και όχι με την άθλια ρουσφετολογική ή ιδεοληπτική λογική με την οποία ήδη διοικούν τα υπουργεία. Σε αυτό ήδη ο (νεοφιλελεύθερος!) Μητσοτάκης διακρίθηκε περισσότερο από αυτούς και με τις απολύσεις των ταπεινών φτωχοδιαβόλων του Δημοσίου και με τη διατήρηση των παρασίτων και με την απόπειρα ενίσχυσης του ρουσφετολογικού κράτους, ακόμη και την ώρα που οι δανειστές επέτασσαν να μειωθεί.
• Ότι, παρά τις μη παρακάμψιμες μνημονιακές υποχρεώσεις τους, τα στελέχη της κυβέρνησης θα εργάζονται με τελικό στόχο την υπεσχημένη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με ανάδειξη των παραδοσιακών ή αναδυόμενων παραγωγικών δυνατοτήτων της και όχι με τη μετατροπή της σε κακέκτυπο ασιατικής ή αφρικανικής οικονομίας. Άλλωστε στη δεύτερη επιλογή ο Μητσοτάκης άνετα θα αναδειχθεί καλύτερος.
• Ότι στη συνταρακτική κρίση, η οποία συμπυκνώνει το μεταναστευτικό, την αλλαγή συνόρων στην ευρύτερη και κοντινή γειτονιά μας και τα εθνικά μας θέματα, θα λειτουργήσει με κριτήριο τη διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας και της κλυδωνιζόμενης ισχύος της χώρας στην ευρύτερη περιοχή της. Άλλωστε η οικογένεια Μητσοτάκη έχει διακριθεί πολύ περισσότερο στο παρελθόν στις... ρεβεράντζες με την Τουρκία από όσο οι διάφοροι χαζοχαρούμενοι «κοσμοπολίτες» του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ζητούμενο για τον πρωθυπουργό είναι απλό: Ο νέος αντίπαλός του είναι πολύ πιο πεπειραμένος – λόγω οικογενειακής παράδοσης – σε όλα τα «φάλτσα» στα οποία υποπίπτει η σημερινή κυβέρνηση. Στο χέρι του Τσίπρα είναι να χαράξει στρατηγική επωφελούς για τη χώρα διαφοροποίησης από τον νεόκοπο αρχηγό της Ν.Δ. Σε άλλη περίπτωση μπορεί απλώς να περιμένει το πολιτικό του τέλος. Προς μεγάλη ικανοποίηση όλων όσοι σήμερα επενδύουν στον Μητσοτάκη για να σώσουν τον προσωπικό τους κορβανά...

 

topontiki.gr 

Χοντραίνει το παιχνίδι με αξιολόγηση-προσφυγικό

Σε κρίσιμη καμπή η διαπραγμάτευση. Με διάλυση της Σένγκεν απειλούν χώρες της ΕΕ, εάν δεν μειωθεί η εισροή προσφύγων ως τον Μάιο. Οι αυξημένες πιέσεις και πώς μπλέκονται αξιολόγηση-ασφαλιστικό-προσφυγικό. Διαφορές Eurogroup-Ηγεσίας ΕΕ-Θεσμών. Ο γρίφος του ΔΝΤ και γιατί το χρέος πάει για… καλοκαίρι. Αποκλειστικό παρασκήνιο.

Όλα βρίσκονται στον αέρα όσον αφορά στα ανοικτά θέματα της χώρας μας, καθώς το προσφυγικό, που θεωρείται το «νούμερο ένα πρόβλημα» για τις κυβερνήσεις της ΕΕ, περιπλέκεται πλέον με την αξιολόγηση από τους θεσμούς, τις αποφάσεις για την ελάφρυνση του χρέους αλλά και το ασφαλιστικό.
Το Euro2day.gr, που συνομίλησε με πολλούς αξιωματούχους, διακρίνει ότι διαφορετική πορεία χαράσσουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ και η ηγεσία της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ταυτόχρονα, άλλη γραμμή υπάρχει στο Eurogroup και άλλη μεταξύ των θεσμών, με όλα αυτά κάποια στιγμή να πρέπει να συγκλίνουν, με απρόβλεπτο, προς το παρόν τουλάχιστον, ποια γραμμή θα επικρατήσει.
Κορυφαίο στέλεχος της Κομισιόν ανέφερε στο Euro2day.gr ότι στο Κολέγιο των Επιτρόπων που έγινε χθες στις Βρυξέλλες συζητήθηκε ότι πολλές χώρες της ΕΕ έχουν διαμηνύσει ότι εάν μέχρι τον Μάιο δεν μειωθούν δραστικά οι εισροές προσφύγων και δεν αντιμετωπιστεί το πρόβλημα αποτελεσματικά, θα ζητήσουν τη διάλυση της συμφωνίας Σένγκεν.
Κάποιοι Επίτροποι εξακολουθούν να ρίχνουν το φταίξιμο στην Ελλάδα, αναφέροντας ότι τα hot spots που έχουμε υποσχεθεί δεν έχουν στηθεί ακόμα, όπως και ο μηχανισμός υποδοχής, τη στιγμή που η ΕΕ «έχει ήδη αρχίσει να πληρώνει το ενοίκιο».
Η πίεση προς τη χώρα μας αναμένεται να ενταθεί δραματικά τις επόμενες εβδομάδες, το θέμα της κοινής ακτοφυλακής με την Τουρκία υπό την επίβλεψη της ΕΕ δεν έχει φύγει ποτέ από το τραπέζι (απλά μετονομάζεται) ενώ την ίδια στιγμή, οι μετριοπαθείς αξιωματούχοι παραδέχονται ότι τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων και η πίεση που ασκεί η Γερμανίδα Καγκελάριος να αποδώσει άμεσα το action plan της Κομισιόν, ενισχύουν δραματικά τη διαπραγματευτική τακτική της Τουρκίας.
Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι παρά το γεγονός ότι η Κομισιόν δεν το παραδέχεται ανοικτά, η τουρκική κυβέρνηση όχι μόνο κωλυσιεργεί, αλλά κάθε φορά φέρνει και νέες απαιτήσεις στο τραπέζι. Οι προσπάθειες του πρώτου αντιπροέδρου της Επιτροπής κ. Τίμερμανς, που επισκέφθηκε πριν από λίγες μέρες τη γείτονα χώρα, ενίσχυσαν τους φόβους των Βρυξελλών ότι η εφαρμογή των συμφωνηθέντων θα περάσει μέσα από συμπληγάδες και αξιώσεις που αφορούν -εμμέσως πλην σαφώς- και διμερή ελληνοτουρκικά θέματα.
Οι τελευταίες αξιώσεις της Αγκύρας εντάσσονται στο επιχείρημα ότι από τη στιγμή που άλλες χώρες της ΕΕ θα έχουν απεσταλμένους στα ελληνικά hot spots για να «σκανάρουν» ποιοι πρόσφυγες θα γίνονται δεκτοί, έτσι και η γείτονα χώρα θα πρέπει να έχει παρουσία για να αποφασίζει ποιοι θα επιστρέφουν στην Τουρκία.
Στις Βρυξέλλες αντιλαμβάνονται ότι κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό από την ελληνική κυβέρνηση και αναφέρουν ότι η Τουρκία δεν είναι μέλος της ΕΕ, συνεπώς οι κανόνες είναι διαφορετικοί.
Πίσω από τις κλειστές πόρτες, ωστόσο, γίνεται ένα χοντρό παζάρι, με ασφυκτικές πιέσεις από τις χώρες του σκληρού πυρήνα να δοθούν όσες «διευκολύνσεις» γίνεται στην Τουρκία, προκειμένου να σταματήσει τη ροή των προσφύγων, ακόμα και εάν η Ελλάδα αναγκαστεί να κάνει επώδυνες υποχωρήσεις.

Το ασφαλιστικό και η «εμπλοκή» με ΔΝΤ

Σε αυτό το πλαίσιο, η πολιτική ηγεσία των Βρυξελλών εμφανίζεται διατεθειμένη να κάνει κάποιες παραχωρήσεις στο ασφαλιστικό. Αυτό όμως συναντά τη σθεναρή αντίσταση όχι μόνο του ΔΝΤ -που δεν ενδιαφέρεται για το προσφυγικό και τις πολιτικές του διαστάσεις- αλλά και των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, που ενδιαφέρονται μόνο για την αξιολόγηση και την πιστή εφαρμογή του μνημονίου.
«Εχει αποδειχθεί τους τελευταίους μήνες ότι αρκετοί υπουργοί Οικονομικών δεν υπακούν ή δεν έχουν την ίδια γραμμή με τους αρχηγούς του κράτους τους. Αυτό είναι ένα θέμα που δύσκολα θα επιλυθεί και οι επόμενοι μήνες αναμένονται δύσκολοι, γιατί το Eurogroup και η ΕΚΤ συνδυάζουν τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα με την ανάκαμψη της ευρωζώνης, τις εξελίξεις στην Ιταλία και την Πορτογαλία, καθώς και τις εξωτερικές επιρροές», ανέφερε ανώτατος παράγοντας της Κομισιόν.
Πάντως αρκετοί αξιωματούχοι ανέφεραν ότι οι επαφές των κ.κ. Κατρούγκαλου και Τσακαλώτου ήταν πρόωρες, καθώς κανείς δεν έχει εξετάσει -ούτε οι θεσμοί- με λεπτομέρεια την πρόταση του ασφαλιστικού και οι υπουργοί Οικονομικών παραπέμπουν πρώτα στην αξιολόγηση του κουαρτέτου.
Η Κομισιόν πάντως έχει τη διάθεση να συμφωνήσει σε γενικά πλαίσια με την πρόταση Κατρούγκαλου -εάν τα νούμερα βγαίνουν- όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα εάν δεν συμφωνήσει η ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Επιπλέον, το Ταμείο κρατά τα χαρτιά του κλειστά για τις προθέσεις του, εκτός από την πάγια στάση ότι για να συμμετέχει σε νέο πρόγραμμα, πρέπει να γίνουν δραστικές μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, να διασφαλιστεί ότι τυχόν δημοσιονομικό κενό θα καλυφθεί με μέτρα μόνιμου χαρακτήρα και να αποσαφηνιστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα αλλά και το ταμείο ιδιωτικοποιήσεων.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα παζλ με προθέσεις να κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση, αλλά και παράγοντα της Ευρωζώνης να εκτιμά ότι αυτό θα πάρει μήνες, καθώς περιπλέκονται οι γεωπολιτικές με τις οικονομικές εξελίξεις. Παράλληλα καταγράφεται και η απροθυμία κάποιων χωρών-μελών να αποφασίσουν τώρα νέα ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Τα σενάρια

Με δεδομένο ότι το προσφυγικό θέμα θα τραβήξει μέχρι τον Μάιο και το ΔΝΤ δεν μπορεί να λάβει αποφάσεις πριν κλείσει η αξιολόγηση, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα. Οι εκκρεμότητες και τα σενάρια είναι πολλά:
1. Να υπαναχωρήσει η Ελλάδα στο προσφυγικό και να επιδιώξει ανταλλάγματα στο ασφαλιστικό, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη της πολιτικής ηγεσίας, που θα προσκρούσει όμως στον τοίχο του Eurogroup.
2. To ΔΝΤ να επιμείνει μέχρι τέλους στις δραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό και το χρέος, θέτοντάς τες ως όρο για την παραμονή του στην Ελλάδα, φέρνοντας έτσι σε δύσκολη θέση τις χώρες που επιμένουν στην παρουσία του, από τη μια, από την άλλη όμως, δεν θέλουν «σοβαρή» ελάφρυνση του χρέους. Αργά ή γρήγορα η ΕΕ και το ΔΝΤ θα συγκρουστούν επί του θέματος και κάποιος πρέπει να κάνει πίσω. Οι θεσμοί πάντως είναι προετοιμασμένοι για αποχώρηση του ΔΝΤ και συμμετοχή του μόνο με τεχνική παρουσία. Όπως ανέφερε και σε συνέντευξή του ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόβσκις, κανείς δεν μπορεί να πιέσει το Ταμείο να παραμείνει στην Ελλάδα, εάν δεν το επιθυμεί.
3. Οι τέσσερις θεσμοί δεν τα συμφωνούν ακόμα για το πώς θα χειριστούν την αξιολόγηση. Ακόμα και εντός της ευρωπαϊκής τρόικας, οι απόψεις διίστανται ειδικά ως προς τη διαχείριση του χρέους. Ο ΕΣΜ έχει εκπονήσει ένα περίγραμμα για τη βιωσιμότητα και την πιθανή ελάφρυνση, όμως η Κομισιόν θεωρεί (σιωπηρά προς το παρόν) ότι η πρόταση αυτή δεν είναι ικανοποιητική και ετοιμάζει τη δική της εκτίμηση.
4. Η αμερικανική στάση για τη συμμετοχή του Ταμείου δεν πρέπει να θεωρείται κάτι περισσότερο από την πάγια θέση της. Η κ. Λαγκάρντ θα κρίνει τη στάση προς την Ελλάδα με κύριο άξονα την επανεκλογή της στην κεφαλή του ΔΝΤ.
Πάντως, παρά τις διαψεύσεις, ο Π. Τόμσεν βρισκόταν χθες στο Βερολίνο ψάχνοντας συμμαχίες για τη σκληρή γραμμή προς την Ελλάδα. Επιπλέον οι ψύχραιμοι αναλυτές εκ Βρυξελλών αναφέρουν ότι οι διαρροές περί εναλλακτικής λύσης του Κυριάκου Μητσοτάκη, εάν ο πρωθυπουργός δεν κάνει αυτά που του ζητούν, έρχονται καθαρά από τη γερμανική πλευρά και ότι οι μετριοπαθείς αξιωματούχοι δεν τις λαμβάνουν σοβαρά υπόψη.

euro2day

Το «παλιό σύστημα» είναι ακόμη εδώ

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Με εκνευρίζει αφάνταστα να επαναλαμβάνομαι ή να ομιλώ για τα ίδια πράγματα. Και αναφέρομαι βασικά στην εικόνα του πολιτικού προσωπικού της χώρας, η οποία δεν φαίνεται να έχει καμία διαφορά από την προ της κρίσεως κατάσταση. Με τον ίδιο τρόπο αντιδρούν και δρουν, με τον ίδιο τρόπο βρίζονται και προπηλακίζονται... Με τον ίδιο τρόπο καλύπτουν τους διεφθαρμένους συναδέλφους τους, διότι η διαφθορά τούς αγγίζει και φοβούνται.

Δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι για την κρίση που βιώνει μόνον ο λαός -όχι οι πολιτικοί- ευθύνονται αποκλειστικά οι κύριοι και οι κυρίες που κυβέρνησαν τη χώρα. Φέρουν την ευθύνη, διότι το ενδιαφέρον τους περιοριζόταν μόνο στην εξυπηρέτηση της κομματικής πελατείας και βεβαίως διότι οι πλείστοι ήταν (και φοβάμαι πως συνεχίζουν να είναι) διεφθαρμένοι. Ο πολιτικός κόσμος της χώρας αποτελείται από μικρούς και ασήμαντους ανθρώπους και με λύπη μου διαπιστώνω πως οι διαφορές μεταξύ τους είναι μόνο μικρο-ιδεολογικές, διότι, κατά τα άλλα, κυβερνούν δημόσια και στο παρασκήνιο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Πώς, θα αναρωτηθείτε. Πρώτα και πάνω από όλα βασικό μέλημα είναι το κόμμα και ο κομματικός στρατός. Η πατρίδα έρχεται δεύτερη και καταϊδρωμένη. Στην τοποθέτησή μου δεν υπάρχει η παραμικρή υπερβολή, αντίθετα συμβαίνουν και χειρότερα, τα οποία πληροφορούμαστε στην πορεία.

Και οι «σύντροφοι» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενοι, στήνουν το δικό τους κομματικό κράτος. Ομολογώ πως τούτοι οι «καινούργιοι», που στην πραγματικότητα είναι οι παλαιοί του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους οι αντίπαλοί τους τους έλεγαν «κομματόσκυλα», είναι πιο εκπαιδευμένοι. Ανδρώθη­καν μέσα στο ΠΑΣΟΚ τις παλιές... καλές εποχές, κέρδισαν προνόμια που δεν δικαιούνταν και για τα οποία δεν εργάστηκαν σκληρά όπως οι άλλοι άνθρωποι. Οταν τους έκανε τη «λαδιά» ο εξοχότατος Γεώργιος Παπανδρέ­ου, κουβαλώντας στη χώρα τους δανειστές της Ευρώπης και του ΔΝΤ, τον εγκατέλειψαν μέσα σε μια νύχτα και έτρεξαν στο «άλογο» που θα κέρδιζε την κούρσα, τον Αλέξη Τσίπρα. Μόνο για να σώσουν τα τομάρια τους.

Ο σημερινός πρωθυπουργός δεν τους έχει ανάγκη, ειδικά τώρα που καλώς ή κακώς (και θα το αποφασίσει η Ιστορία) «βαδίζει και αυτός στον δρόμο» των προηγούμενων. Εάν δεν τους κάνει γρήγορα πέρα, σε λίγο καιρό θα συζητούμε για «τα σκάνδαλα του Αλέξη» και θα ξεχάσουμε τα ανομήματα αυτών που καταλήστεψαν την Ελλάδα και τη γονάτισαν στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Οι πολίτες που ψήφισαν τον κ. Τσίπρα περίμεναν μια διαφορετική, μια καλύτερη ζωή, ανέμεναν τιμωρία αυτών που τους έκλεψαν τις ζωές τους. Αντίθετα βλέπουν τα ίδια και αυτά από τον ίδιο κομματικό στρατό και τους ίδιους διεφθαρμένους του παλιού συστήματος...

Πηγή εφημ. "Έθνος"

πηγη 

Ο «πανικός» της Τουρκίας θα εκτραπεί στο Αιγαίο;

Μια κρίση όπως αυτή των Ιμίων του 1996 θα μπορούσε να βάλει την Τουρκία ξανά στο παιχνίδι της Μέσης Ανατολής, εγείροντας διλήμματα στις εμπλεκόμενες πλευρές για το αν η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να δοθεί ως αντάλλαγμα στην Τουρκία προκειμένου να πάψει να αποζητά ρόλο στη Συρία και στη Μέση Ανατολή

Του Αλέξανδρου Δρίβα

Στις διεθνείς σχέσεις, οι χώρες που έχουν συνοριακές διαφορές τηρούν πάντα ένα προφίλ φόβου και καχυποψίας η μία για την άλλη. Στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, αρκετοί πρόεδροι των ΗΠΑ άφηναν να εννοηθεί στην αμερικανική κοινή γνώμη πως η ΕΣΣΔ (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών) είναι «πιο ισχυρή, πιο πανούργα και επαρκέστερα προετοιμασμένη». Αυτή η έννοια που περιγράφει αυτού του είδους την καχυποψία αναφέρεται στη διεθνή βιβλιογραφία ως «hostility».

Η ιστορία της ελληνο-τουρκικής διένεξης παρουσιάζει επίσης τέτοια στοιχεία. Ο λόγος που πολλές φορές οι ίδιες οι κυβερνήσεις επιλέγουν αυτήν τη μορφή κλιμάκωσης καχυποψίας στην κοινή τους γνώμη είναι γιατί στοχεύουν στη δημιουργία ενός κλίματος συσπείρωσης. Στην Τουρκία, που το έλλειμμα της δημοκρατίας είναι πολύ μεγάλο, αυτή η καχυποψία μπορεί να θρέφεται συνεχώς. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν όρια στο προαναφερθέν πλαίσιο. Η Ελλάδα, είναι η συντηρητική δύναμη του υπάρχοντος status quo και η Τουρκία η αντίστοιχη αναθεωρητική. Υπάρχουν σημάδια που μας δείχνουν ότι η Τουρκία έχει περιέλθει σε πανικό και αυτός ο πανικός είναι πιθανόν να διοχετευθεί στο Αιγαίο.

Οι Κούρδοι της Συρίας περάσαν τον Ευφράτη

Αν έναν χρόνο πριν κάποιος σύμβουλος του Ταγίπ Ερντογάν του έλεγε ως πιθανά όσα έχουν λάβει χώρα σε μια περιοχή που η Τουρκία ήθελε να φέρει υπό την επιρροή της, τότε πιθανόν να του έλεγε πως του περιγράφει τον τουρκικό εφιάλτη. Παρόλα αυτά, η Τουρκία δοκιμάζει τις συνέπειες της φιλόδοξης στρατηγικής της. Η Μόσχα επέλεξε να χτυπήσει την Τουρκία στο ζήτημα των Κούρδων και η αστάθεια στη χώρα μπορεί να θεωρείται σίγουρη, καθώς αναμένουμε περαιτέρω καταπίεση των Κούρδων της Τουρκίας από το ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης). Η ένωση των Κούρδων της Τουρκίας, της Συρίας και του Ιράκ αποτελεί εφιάλτη για την Άγκυρα. Τα τουρκικά παράπονα της Τουρκίας προς τις ΗΠΑ δεν εισακούονται από την Ουάσινγκτον, καθώς η τελευταία δε θέλει σε καμία περίπτωση να παρέμβει σε μια περιοχή που προσπαθεί να απεγκλωβιστεί. Αυτός άλλωστε είναι και ο βασικός λόγος που οι ΗΠΑ δεν αντιδρούν ιδιαίτερα στη ρωσική πολιτική στη Μέση Ανατολή. Η περιφερειακή πολιτική της Τουρκίας έχει ανοίξει πολλά μέτωπα και η οικονομία της δέχεται συνεχείς πληγές, έμμεσες και άμεσες, ενώ η διεθνής εικόνα της είναι συνυφασμένη με τη στήριξη του Daesh (του γνωστού ISIS).

Θυμόμαστε τον Thomas Schelling

Ο Νορβηγός νομπελίστας (οικονομολόγος) προσέφερε στις διεθνείς σχέσεις μια νέα ρεαλιστική κατεύθυνση. Τον στρατηγικό ρεαλισμό. Το περιεχόμενο αυτής της θεωρίας αναλώνεται στην παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου σκεπτικού που συμβάλλει στη δημιουργία ενός διαπραγματευτικού πλαισίου. Ο Schelling, παίρνοντας στοιχεία από τον Ψυχρό Πόλεμο, στο έργο του «The Strategy of Conflict», αναφέρει πως η απειλή χρήσης βίας είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τη χρήση αυτής. Ως εκ τούτου, οφείλουμε να γνωρίζουμε καλά «τι πονάει» τον αντίπαλο και να τον φέρουμε να επιλέξει ο ίδιος αυτό που εμείς επιθυμούμε. Αυτό που έχει αξία στο προκείμενο ζήτημα με την Τουρκία και αναφέρεται εντός της θεωρίας είναι μια προϋπόθεση μιας πετυχημένης διαπραγμάτευσης. Ο νομπελίστας οικονομολόγος θεωρεί πως για να πετύχει μια διαπραγμάτευση υπέρ μιας δύναμης δεν αρκεί η απειλή προς τον αντίπαλο. Χρειάζεται το μέλος που απειλεί να παράσχει μια ανεκτή διέξοδο στη χώρα που απειλείται, έτσι ώστε να μην αντιδράσει σαν λιοντάρι στο κλουβί (όπως χαρακτηριστικά λέει).

Στο κομμάτι της νεο-οθωμανικής πολιτικής, η Τουρκία φαίνεται να μην έχει κατοχυρώσει ανεκτή διέξοδο που θα της δίνει το δικαίωμα να έχει λόγο στη Συρία στην επόμενη μέρα. Το ζήτημα της Συρίας έχει άμεσες επιπτώσεις στο Κουρδικό. Ταυτόχρονα, οι Σουνίτες σύμμαχοί της (Σαουδική Αραβία, Κατάρ) έχουν οικονομικά προβλήματα και, συν τοις άλλοις, έχουν να αντιμετωπίσουν την κρίση με το Ιράν. Η Τουρκία μοιάζει απομονωμένη και χωρίς να έχει την πολυτέλεια άλλων «διαμεσολαβήσεων». Αν λοιπόν δεν υπάρχει ανεκτή διέξοδος, τι γίνεται; Ο Αννίβας ο Καρχηδόνιος είχε αναφέρει πως αν δεν υπάρχει δρόμος, τότε θα τον δημιουργήσουμε. Αυτή η ρύση φαίνεται να είναι ιδιαίτερα ελκυστική για την Τουρκία, που παραδοσιακά εξάγει και μεταφέρει κρίσεις που την αφορούν.

Ξανά στο δυτικό της βάθος η Άγκυρα με τη χρήση εκβιασμών

Η Τουρκία ακολουθεί πάγια τη στρατηγική της έντασης όταν τα εσωτερικά της προβλήματα την κυκλώνουν. Παρόλα αυτά, όπως έχει δείξει η εμπειρία, αυτή η στρατηγική ακολουθείται υβριδικά από την Τουρκία. Δημιουργεί την ένταση και, ακολούθως, προβάλλει τον εαυτό της ως μέρος της λύσης της κρίσης που η ίδια δημιούργησε. Αν η ανατολική πολιτική έχει ήδη αποτύχει, η Τουρκία θα στραφεί στη δυτική της πλευρά. Εκεί, θεωρεί πως έχει αντιπάλους τους οποίους μπορεί να εκβιάσει (Ελλάδα, Κύπρο, Ευρωπαϊκή Ένωση). Ειδικά στο προσφυγικό ζήτημα, η Τουρκία ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα από την Ε.Ε, η οποία δεν είχε ποτέ επεξεργαστεί ένα σχέδιο που θα αντιμετώπιζε κρίσεις στην ευρύτερη γειτονιά της. Σε μια περίοδο που ΗΠΑ και Ρωσία περιφρονούν την Τουρκία, το ΑΚΡ θεωρεί πως αν απειλήσει σχετικά με το προσφυγικό ζήτημα, θα λάβει ανταλλάγματα στα οποία εντάσσονται οι ελληνοτουρκικές διαφορές και το ζήτημα της Κύπρου. Παράλληλα, μια κρίση όπως αυτή των Ιμίων του 1996 θα μπορούσε να βάλει την Τουρκία ξανά στο παιχνίδι της Μέσης Ανατολής, εγείροντας διλήμματα στις εμπλεκόμενες πλευρές για το αν η Ανατολική Μεσόγειος μπορεί να δοθεί ως αντάλλαγμα στην Τουρκία προκειμένου να πάψει να αποζητά ρόλο στη Συρία και στη Μέση Ανατολή.

Ελληνική και κυπριακή πολιτική κατάσταση και ο τουρκικός στόχος για τορπιλισμό της Τριμερούς

Τα σενάρια για δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης στην Ελλάδα πληθαίνουν. Στην Κύπρο επέρχονται βουλευτικές εκλογές. Η Τουρκία, όταν διεξάγονται εκλογές σε Ελλάδα και Κύπρο, φροντίζει να υπενθυμίζει στις επανεκλεγείσες ή νεοεκλεγείσες κυβερνήσεις πως οι διεκδικήσεις της παραμένουν στο ακέραιο. Πέρυσι η Τουρκία εξέδωσε μια προκλητική ΝΟΤΑΜ (Notice to Airmen - ειδοποίηση προς αεροναυτιλλομένους) που δέσμευε σχεδόν όλο το Αιγαίο, μόλις λίγες μέρες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης. Η κρίση των Ιμίων το 1996 ήταν επίσης ένα τουρκικό «καλωσόρισμα» στην κυβέρνηση Σημίτη. Όλες αυτές οι τουρκικές «συνήθειες» εξυπηρετούνται από μια περιφερειακή συγκυρία που θα διευκόλυνε τον γεωπολιτικό της απεγκλωβισμό. Σε λίγες μέρες αναμένουμε και την Τριμερή μεταξύ Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ.

Η Άγκυρα, με το ζήτημα της Συρίας να έχει πάρει επικίνδυνη τροπή για την ίδια, με τον Κόλπο να φλέγεται, τη Ρωσία να κλιμακώνει τα αντίμετρα εναντίον της και την τιμή των φυσικών πόρων να αυξάνεται σε μια περίοδο που η οικονομία της ματώνει, θα προσπαθήσει να παρέμβει δυναμικά στις συζητήσεις που αφορούν τους ενεργειακούς πόρους. Στο βάθος, η Τουρκία θα προσπαθήσει να φέρει τριβές στις συνεννοήσεις του Ελληνισμού με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, καθώς, κατά την οπτική της, αυτές οι συνεργασίες έχουν «αντιτουρκικό» χαρακτήρα και έχουν ως στόχο την περιθωριοποίηση και τον αποκλεισμό των τουρκικών συμφερόντων. Σημαντικός παράγοντας είναι πως το Αιγαίο έχει καταστεί πύλη προσφύγων και η Τουρκία θα εξυπηρετούσε περισσότερο τα συμφέροντά της, αν δημιουργούσε μια ένταση με την Ελλάδα στο Αιγαίο για ζητήματα που άπτονται την έρευνα και τη διάσωση, προσπαθώντας να πάρει ακόμη περισσότερο με το μέρος της εκείνες τις ευρωπαϊκές φωνές που δεν αφουγκράζονται την ελληνική ανησυχία. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος οφείλουν να ορίσουν το 2016 ως έτος σταθμό αναφορικά με τις σχέσεις τους με την Τουρκία. Ειδικά στην Ελλάδα, όποιο κυβερνητικό σχήμα λάβει χώρα οφείλει να θεωρήσει τα ελληνο-τουρκικά ως ύψιστη προτεραιότητα.

Η Τουρκία, «βιάζεται» τόσο για το Κυπριακό, όσο και για τις ελληνοτουρκικές διαφορές, καθώς γνωρίζει πως η ανισορροπία δυνάμεων υπέρ της δε θα ισχύει εσαεί. Όσο περνούν οι μήνες, η Άγκυρα θα ασχολείται με όλο και περισσότερα διεθνοποιημένα ζητήματα εντός της, που θα αφορούν την ίδια της την ύπαρξη και αυτή είναι μια σημαντική παράμετρος που πρέπει να υπολογίζουμε.

* Ο κ. Αλέξανδρος Δρίβας είναι υποψήφιος διδάκτορας Διεθνών Σχέσεων στο Παν/μιο Πελοποννήσου - συντονιστής στο Παρατηρητήριο Ανατολικής Μεσογείου στον Τομέα Ρωσίας Ευρασίας και Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΤΟ.ΡΕ.ΝΕ)

Πηγή Liberal

kostasxan 

Οι δανειστές και το σχέδιο του Τσίπρα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ
Η λογική με την οποία βαδίζει η δεύτερη κυβέρνηση Τσίπρα είναι απλή: Υλοποιούμε όλες τις δεσμεύσεις μας, άρα ολοκληρώνουμε επιτυχώς την αξιολόγηση και αναμένουμε τα ανταλλάγματα με την ένταξη της χώρας στη διαδικασία της ποσοτικής χαλάρωσης και την ελάφρυνση του χρέους, εξασφαλίζοντας επιτέλους μια κανονικότητα στη ρευστότητα και οδηγώντας τη χώρα προς μια διέξοδο από το σπιράλ της ύφεσης.
Η αδυναμία του εν λόγω σχεδίου είναι προφανής καθότι η επιτυχία του δεν εξαρτάται τελικά απ’ αυτά που είναι διατεθειμένη να υλοποιήσει η κυβέρνηση, αλλά από την διάθεση, την καλή θέληση και εν τέλει τα συμφέροντα των δανειστών. Με άλλα λόγια, ακόμη κι αν η κυβέρνηση καταφέρει να υλοποιήσει τα πάντα κι ακόμη περισσότερα απ’ αυτά που της ζητούν, τίποτε δεν αποκλείει οι εντιμότατοι εταίροι και δανειστές να απαιτήσουν κάτι παραπάνω. Κι όχι απλώς να το απαιτήσουν, αλλά να το επιβάλλουν.
Η δύναμη επιβολής των δανειστών βασίζεται σε μια αδιαμφισβήτητη, όπως έχει διαμορφωθεί –και με το τρίτο μνημόνιο που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-πραγματικότητα:
Η χώρα για το 2016 και τα επόμενα 2-3 χρόνια καλείται να καταβάλλει για αποπληρωμή δανείων και τόκων περί τα 13 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Πρόκειται για χρήματα τα οποία όπως διαμορφώνονται τα δημόσια οικονομικά προκύπτουν μόνο μέσα από νέο δανεισμό και τις συνεπακόλουθες τριμηνιαίες «αξιολογήσεις».
Για να έχουμε κατά νου τι ακριβώς σημαίνει αξιολόγηση, απαιτείται μια διευκρίνιση ορολογίας: πρόκειται για την εξέταση- από τους δανειστές- της υλοποίησης (από την κυβέρνηση) των όρων που έχουν επιβληθεί για την κάλυψη των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας με νέα δανεικά. Για την επόμενη τριετία λοιπόν, και με δεδομένη την ανάγκη της χώρας να εξασφαλίζει ετησίως 13 δις για τα τοκογλυφικά πανωτόκια, οι δανειστές θα επανέρχονται ανά τρίμηνο, να αξιολογούν (δηλαδή να απαιτούν) το κάτι παραπάνω και η κυβέρνηση θα το υλοποιεί- προκειμένου η χώρα να παραμείνει στον παράδεισο της ευρωζώνης.
Είναι ακριβώς το ίδιο έργο που παίζεται από το 2010 και έχει ρουφήξει την οικονομία, την κοινωνία, αλλά και το πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι οι αξιολογήσεις που πιστοποιούν ότι :

• ξεπουλήθηκαν οικόπεδα φιλέτα του δημοσίου
• ξεπουλήθηκαν τα περιφερειακά αεροδρόμια σε μια περίοδο μάλιστα που η τουριστική κίνηση στη χώρα βαδίζει με άλματα
• ξεπουλιούνται τα λιμάνια
• παραδίδεται ο μηχανισμός εσόδων της χώρας στους δανειστές

Τώρα, αυτήν ακριβώς την περίοδο και προκειμένου η χώρα να αξιολογηθεί θετικά και να πάρει τη δόση της για να την επιστρέψει ως τοκοχρεολύσιο στους δανειστές, η κυβέρνηση έχει αναλάβει την υποχρέωση να επιλύσει το ασφαλιστικό, παρά το γεγονός ότι ένα τέτοιο πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί σε μια περίοδο παρατεταμένης ύφεσης, με την οικονομία τιναγμένη στον αέρα και την ανεργία στην στρατόσφαιρα.
Τώρα, αυτήν ακριβώς την περίοδο και προκειμένου η χώρα να πάρει τη δόση της, η κυβέρνηση διευθετεί την παράδοση του «οργανισμού» για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας στα χέρια των δανειστών, γιατί αυτοί προφανώς γνωρίζουν πώς να αξιοποιούν για πάρτη τους τις περιουσίες των θυμάτων τους.
Και σε μια επόμενη φάση, στην αξιολόγηση του επόμενου τριμήνου, η κυβέρνηση προκειμένου να πάρει τη δόση της για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ, θα συζητήσει (γιατί όχι;) την ελάφρυνση του κράτους από την ευθύνη της διαχείρισης των υδάτων της χώρας, αναζητώντας την τεχνογνωσία της Σουέζ ή κάποιων άλλων…
Είναι, έχουμε την εντύπωση, προφανές ότι το σχέδιο Τσίπρα, μοιάζει με ζωγραφιά παιδιού του νηπιαγωγείου αν συγκριθεί με το πλάνο και τη μέθοδο των δανειστών, οι οποίοι έχουν εξασφαλίσει «αιωνίως» τη διαχείριση:

• της ελληνικής οικονομίας
• του πολιτικού συστήματος
• της ανασφάλειας της ελληνικής κοινωνίας

Η «απλή λογική», λοιπόν, με την οποία βαδίζει η δεύτερη –δεμένη με το τρίτο μνημόνιο-  κυβέρνηση της αριστεράς του κυρίου Τσίπρα οδηγεί εκεί ακριβώς που οδήγησε τις προηγούμενες κυβερνήσεις των κυρίων Παπανδρέου- Σαμαρά- Βενιζέλου και λοιπών υποστυλωμάτων:
Στον τοίχο…

topontiki.gr