Σοκ! Έτοιμη να σκάσει η παγκόσμια οικονομική φούσκα

Άγριος «τζόγος» από τους μεγαλοτραπεζίτες που επιδιώκουν να ξαναζήσει η παγκόσμια οικονομία μέρες... Lehman Brothers – Πώς το πάθημα δεν έγινε ποτέ μάθημα στους «φωστήρες» των κεντρικών τραπεζών

Άγριος «τζόγος» από τους μεγαλοτραπεζίτες που επιδιώκουν να ξαναζήσει η παγκόσμια οικονομία μέρες Lehman Brothers – Πώς το πάθημα δεν έγινε ποτέ μάθημα στους «φωστήρες» των κεντρικών τραπεζών, που συνεχίζουν αμετανόητοι να «σπρώχνουν» στις αγορές τοξικά κεφάλαια και ομόλογα

Του Χρήστου Θ. Παναγόπουλου
Σε βραδυφλεγή βόμβα αναδεικνύεται για το οικονομικό σύστημα σε παγκόσμια κλίμακα η οικονομική φούσκα – μαμούθ ύψους 655 τρισ. δολαρίων που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθούν συστηματικά οι κεντρικές τράπεζες, μειώνοντας δραστικά τα επιτόκιά τους μέσα σε διάστημα σχεδόν οκτώ ετών και εν συνεχεία τυπώνοντας πάνω από 15 τρισ. δολάρια, χωρίς, ωστόσο, κανένα αποτέλεσμα για την πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη.
Λίγη ιστορία…
Υπολογίζεται ότι μετά την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Lehman Brothers τον Οκτώβρη του 2008, η οποία σηματοδότησε την έναρξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, έως και σήμερα, οι κεντρικοί τραπεζίτες έχουν μειώσει πάνω από 600 φορές τα επιτόκιά τους, σε μια προσπάθεια να τονώσουν την ιδιωτική κατανάλωση.
Ωστόσο, παρά τις μειώσεις, η κατανάλωση στον ιδιωτικό τομέα μειωνόταν διαρκώς, γεγονός που άρχισε να ωθεί σταδιακά προς τα κάτω τις τιμές σε αγαθά και υπηρεσίες, οδηγώντας σε μείωση του πληθωρισμού και εν συνεχεία σε αποπληθωρισμό.
Όταν πλέον σταμάτησε να είναι αποτελεσματικό το μέτρο της μείωσης των επιτοκίων – άρχισαν, δηλαδή να είναι μηδενικά ή αρνητικά τα επιτόκια - κεντρικές τράπεζες, όπως η ΕΚΤ και η Τράπεζα της Ιαπωνίας άρχισαν να εφαρμόζουν τη συνταγή της ποσοτικής χαλάρωσης: Σε αντίθεση με το τύπωμα πραγματικού χρήματος, η ποσοτική χαλάρωση είναι δημιουργία ηλεκτρονικού χρήματος, η οποία δίνει ρευστότητα στις τράπεζες και γενικά στους θεσμικούς επενδυτές που πωλούν χρεόγραφα όπως κρατικά ομόλογα προς την κεντρική τράπεζα και αποκτούν κεφάλαια τα οποία μπορούν να διαθέσουν στην αγορά, δανείζοντας εταιρείες και ιδιώτες, αυξάνοντας την κατανάλωση, με σκοπό την ανάπτυξη της οικονομίας.
Με απλά λόγια, η λαϊκιστί αποκαλούμενη «χαρτούρα» των τραπεζών που οδήγησε στη «φούσκα» των 63 τρισ. δολαρίων, η οποία έσκασε στέλνοντας τις αγορές στον «Καιάδα» της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008, επί της ουσίας, δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Αντιθέτως, διογκώθηκε και μάλιστα έγινε ηλεκτρονική μέσω των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης, αγγίζοντας τα 655 τρισ. δολάρια, παρά το γεγονός ότι στιγμιαία προκάλεσε μικρή άνοδο του πληθωρισμού.
Κίνδυνος από τον αποπληθωρισμό του χρέους
Και μπορεί, στο μέτρο που αφορά τους πολίτες μιας χώρας, το φαινόμενο του αποπληθωρισμού να συνεπάγεται κάτι θετικό, δηλαδή, για παράδειγμα, λιγότερα χρήματα σε δαπάνες για την αγορά ενός σπιτιού, καυσίμων ή ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό συνοδεύεται από ελάχιστη ή καθόλου ανάπτυξη και συνιστά καταστροφή για την αύξηση της απασχόλησης.
Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα όταν ο αποπληθωρισμός πλήττει το δημόσιο χρέος: όσο πιο μεγάλος είναι, τόσο περισσότερο επιδεινώνεται μελλοντικά η εξυπηρέτηση του χρέους. Εάν, μάλιστα, η κατάσταση ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο, τότε είτε απαιτείται η αναδιάρθρωσή του (επιμήκυνση του χρόνου της αποπληρωμής) είτε το «κούρεμά» του (διαγραφή χρέους) είτε η έσχατη λύση που είναι η χρεοκοπία.
Τι φοβούνται οι τράπεζες;
Ο φόβος των τραπεζών είναι ότι εάν σκάσει η παγκόσμια οικονομική «φούσκα», οι συνέπειές της στις αγορές και της οικονομίες του πλανήτη θα είναι πολύ χειρότερες από τις συνέπειες του κραχ το 2008, αμέσως μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers.
Η αγορά παραγώγων που χρησιμοποιεί αυτή τη «φούσκα» ως ασφαλιστική δικλείδα ξεπερνά τα 555 τρισ. δολάρια. Πολλές από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, οι κυρίαρχες κυβερνήσεις, ακόμη και δήμοι έχουν χρησιμοποιήσει παράγωγα για πλαστά κέρδη και απόκρυψη του χρέους.
Την ίδια στιγμή, τόσο η ΕΚΤ όσο και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (FED) βρίσκονται πλέον εκτεθειμένες σε «τοξικά» ομόλογα, τα οποία εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία.
Σε εξίσου δεινή θέση βρίσκονται επιχειρήσεις, βουτηγμένες στα χρέη: Mέσα στην περίοδο 2007-2016 τα εταιρικά ομόλογα έχουν διπλασιαστεί, από τα 3,5 τρισ. στα 7 τρισ. δολάρια, ποσό που ισοδυναμεί με το 50% του αμερικανικού ΑΕΠ!

Χρήσιμα συμπεράσματα
Η «συνταγή» της ποσοτικής χαλάρωσης αλλά και η εφαρμογή των Μνημονίων δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση τη γενικότερη οικονομική κατάσταση στις χώρες της Ευρώπης και σε καμία περίπτωση δεν συνιστούν πανάκεια. Η υπερβολική φορολόγηση, μηδενίζει τις προοπτικές των επενδύσεων, κρατώντας την απασχόληση σε χαμηλά επίπεδα, γεγονός που οδηγεί σε ραγδαία πτώση της κατανάλωσης.
Οι κεντρικές τράπεζες προσπαθούν τώρα άρον-άρον να ξεφορτωθούν «τοξικά» κεφάλαια και να κλείσουν χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που εμφανίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας. Θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα: γιατί τέτοια σπουδή ξαφνικά; Γιατί τόσα χρόνια δεν έκαναν τίποτα; Γιατί πολύ απλά το πρόβλημα έχει διογκωθεί και πλέον κινδυνεύουν άμεσα! Το πάθημα της κρίσης του 2008 δεν έγινε ποτέ μάθημα στους τραπεζίτες που συνέχισαν να «τζογάρουν» με την ίδια ακόρεστη μανία, επενδύοντας ξανά και ξανά σε «χαρτούρα» και μάλιστα ηλεκτρονική, επειδή τους βόλευε.
Τι θα μπορούσε να γίνει
Η άρση της υπερφορολόγησης και η δημιουργία κινήτρων για επενδυτικές δαπάνες θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πρώτη αποσυμπίεση αυτή της δύσκολης κατάστασης.
Ζητούμενο εδώ παραμένει η αύξηση της απασχόλησης, ώστε να επέλθει και η συνακόλουθη αύξηση της κατανάλωσης.
Όμως, πόσο πρόθυμοι είναι οι κεντρικοί τραπεζίτες και οι κυβερνήσεις να αλλάξουν τακτική; Το μόνο σίγουρο είναι ότι εάν δεν αλλάξουν «τροπάριο» και μάλιστα σύντομα, τότε θα είναι πλέον πολύ αργά για δάκρυα…

newsbomb.gr

Η Ευρώπη χρειάζεται τη ρήξη για να επιβιώσει

Η τάση της ΕΕ για συμβιβασμούς που δεν αποδίδουν μπορεί να γίνει καταστροφική. Τι αποδεικνύουν οι πολλαπλές κρίσεις που αντιμετωπίζει και γιατί η ρήξη δεν είναι απαραίτητα και η... καταστροφή. Γράφει ο W. Münchau.

Καθώς μπαίνουμε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας η ΕΕ διχάζεται από τρία ρήγματα. Το πρώτο χωρίζει τον επιτυχημένο Βορρά από τον χρεωμένο Νότο. Το δεύτερο τον περιθωριακό ευρωσκεπτικισμό από το ευρώφιλο κέντρο. Το τρίτο διαχωρίζει την κοινωνικά φιλελεύθερη Δύση από την αυξανόμενα αυταρχική Ανατολή. Αυτή είναι μια εικόνα αποσύνθεσης και διάσπασης.
Είναι δύσκολο να γίνουν προβλέψεις για το 2016. Υπάρχουν, φυσικά, πολλά γνωστά ρίσκα. Το βρετανικό δημοψήφισμα για την συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η κατάρρευση στην Ελλάδα. Ο οιονεί αφερέγγυος τραπεζικός τομέας στην Ιταλία και οι αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ Γερμανίας και περιφερειακών χωρών της ευρωζώνης για τη δημοσιονομική πολιτική. Η έξαρση της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών. Η πολιτική αβεβαιότητα σε Ισπανία και Πορτογαλία. Η κρίση στην Ουκρανία, που απέχει πολύ από το να επιλυθεί. Το σκάνδαλο της Volkswagen που έχει ξεθωριάζει στις συνειδήσεις, αλλά απειλεί να υπονομεύσει ένα από τα εναπομείναντα «μαξιλάρια» βιομηχανικής δύναμης της Ηπείρου.
Με τόσες κρίσεις ταυτόχρονα βρίσκω περισσότερο χρήσιμο να ασχοληθώ με την μεγάλη εικόνα, το συστημικό ρίσκο που προκύπτει όχι από κάποια από τις παραπάνω κρίσεις, αλλά από την αντιμετώπισή τους ταυτόχρονα.
Αν κάνεις ένα βήμα πίσω, ο πολλαπλασιασμός των κρίσεων μοιάζει όλο και λιγότερο ως ατύχημα. Αν δημιουργήσεις μια νομισματική ένωση χωρίς να μοιραστείς οικονομικούς θεσμούς, δημοσιονομικές πολιτικές και νομικά συστήματα είναι μοιραίο να χτυπήσεις τελικά ένα τοίχο. Παρομοίως, μια ζώνη ελεύθερη διαβατηρίων χωρίς κοινή ακτοφυλακή και συνοριακούς ελέγχους δεν μπορεί να κρατήσει.
Υπάρχει ένα μοντέλο εδώ. Η ΕΕ έχει μια έμφυτη τάση προς λανθασμένους συμβιβασμούς και ερμηνείες του «καλού καιρού». Τίποτα δομικό δεν άλλαξε πέρυσι, εκτός από το ότι το πρόβλημα έγινε προφανές σε πολύ περισσότερους ανθρώπους.
Η ρήξη, όταν έρχεται, μπορεί να μας σοκάρει. Προσφέρει όμως και ευκαιρίες. Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να διαπράξει η ΕΕ θα είναι να συνεχίσει τις παλαιές μεθόδους. Μεγάλες αλλαγές είναι πιθανότερο να προκύψουν απευθείας από τους εκλέγοντες, μέσω δημοψηφίσματος, όπως αυτό που σύντομα θα γίνει στη Βρετανία, απ' ότι από πολιτικούς και διπλωμάτες. Η διαδικασία της ΕΕ έχει την τάση να αποφεύγει ξαφνικές ανατροπές. Τα πράγματα θα οδηγηθούν σε διάσπαση όταν η πίεση από τις εθνικές πρωτεύουσες γίνουν πολύ ισχυρές.
Υπάρχει ο κίνδυνος ότι αυτό θα πυροδοτήσει ανεξέλεγκτη διάλυση. Υπάρχει όμως καλή πιθανότητα ότι οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης θα είναι αρκετά σοφοί να προχωρήσουν με εποικοδομητικό πνεύμα. Μια ψήφος των Βρετανών να εγκαταλείψουν την Ευρωπαϊκή Ενωση ίσως, μακροπρόθεσμα, πυροδοτήσει μια ευρύτερη μεταμόρφωση της ΕΕ σε ένα εσωτερικό γκρουπ χωρών που επιζητούν μεγαλύτερη ενοποίηση και ένα εξωτερικό γκρουπ στο οποίο η Βρετανία και άλλες χώρες θα είναι απόλυτα άνετες.
Μια ρήξη στην ευρωζώνη, που ακόμα περιμένω να συμβεί κάποια στιγμή, επίσης προσφέρει την ευκαιρία για μεγαλύτερη ευθυγράμμιση. Όταν σκεφτείς το ευρώ ως ένα σύστημα σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών με κοινό νόμισμα ως αντίθετο μιας μη αναστρέψιμης νομισματικής ένωσης, ένα νοηματικό νέφος υψώνεται.
Ένα τέτοιο σύστημα μπορεί να δουλέψει μεταξύ ενός μικρού αριθμού χωρών με συγκεντρωμένες οικονομίες. Η Αυστρία και η Γερμανία διατήρησαν μια οιονεί σταθερή ισοτιμία από τη δεκαετία του 1970. Γιατί να μην συνεχίσουν να το κάνουν για τα επόμενα 50 χρόνια; Η Γερμανία και η Γαλλία διατήρησαν μια βασικά σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία από τη δεκαετία του 1980. Γιατί να μην βρεθούν σε διαφορετικές πλευρές μια συναλλαγματικής ισοτιμίας τώρα;
Η υπόθεση της περαιτέρω οικονομικής και πολιτικής ολοκλήρωσης μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας παραμένει δομικά ισχυρή, πολύ ισχυρότερη από την περίπτωση της πολιτικής και νομισματικής ενοποίησης μιας ΕΕ όπου κάποιες χώρες είναι μέλος του κοινού νομίσματος και άλλες δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να ενταχθούν.
Δεν υπήρξε ποτέ μια πειστική λογική στο επιχείρημα ότι η ενιαία αγορά απαιτεί ένα κοινό νόμισμα. Η αντίστροφη λογική όμως ισχύει. Χώρες με ένα κοινό νόμισμα απαιτούν πολύ βαθύτερη ενοποίηση αγοράς από χώρες που διατηρούν το δικό τους χρήμα. Αν αποδεχτούμε την ΕΕ ως μια ένωση που εμπεριέχει πολλαπλά νομίσματα, όπως τώρα, πρέπει να αποδεχτούμε ότι δεν είναι μια κοινή αγορά, αλλά ένα άθροισμα διαφορετικών.
Στην κορυφή του οικονομικού διαχωρισμού, η Ευρώπη είναι χωρισμένη πολιτικά μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Ουγγαρία και Πολωνία εξέλεξαν ευρωσκεπτικιστικές δεξιές κυβερνήσεις. Αμφότερες ψαλίδισαν την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης και την ελευθερία του τύπου. Πιστεύω εδώ και καιρό ότι η διεύρυνση της Ενωσης δεν ήταν η ιστορική ευκαιρία, όπως παρουσιάστηκε, αλλά ιστορικό λάθος. Η διεύρυνση προσέθεσε διαχωρισμούς στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την έκανε δυσλειτουργική.
Γι' αυτό βλέπω τον κατακερματισμό και τη ρήξη όχι ως απειλές που πρέπει να αποφευχθούν, αλλά ως ευκαιρίες που πρέπει να αδραχτούν. Η προσδοκία μου για το 2016 είναι ότι θα δούμε περισσότερες ρήξεις. Η ελπίδα μου είναι ότι θα τύχουν σοφής διαχείρισης.

euro2day

Τα κορυφαία επιστημονικά επιτεύγματα και οι μαύρες στιγμές του 2015

 

Το αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό «Science» δημοσίευσε, όπως κάθε χρόνο στα τέλη Δεκεμβρίου, το Top 10 στην επιστήμη με τα σημαντικά επιτεύγματα της χρονιάς που φεύγει.

Η λίστα ωστόσο, περιλαμβάνει και τα «μαύρα σημεία», όπως η καταστροφή μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από τους τζιχαντιστές.
Κορυφαίο επιστημονικό επίτευγμα του 2015 χαρακτηρίστηκε η ισχυρή τεχνική γονιδιακής επεξεργασίας CRISPR, που φανέρωσε τις εντυπωσιακές δυνατότητές της να επεμβαίνει στο DNA με πιο ακριβή τρόπο από κάθε άλλη τεχνική έως τώρα.
Η μέθοδος έχει ήδη προκαλέσει και ανησυχίες στην επιστημονική κοινότητα, καθώς φέτος τον Απρίλιο Κινέζοι ερευνητές, με επικεφαλής τον βιολόγο Γιουνγιού Χουάνγκ, ανακοίνωσαν πρώτοι ότι προχώρησαν σε σκόπιμη γενετική τροποποίηση ανθρωπίνου εμβρύου.

Στη δεκάδα
- Το ταξίδι για πρώτη φορά σε δύο νάνους πλανήτες: Στον Πλούτωνα από το σκάφος New Horizons και στη Δήμητρα από το σκάφος Dawn.



- Η ανάγνωση του γονιδιώματος του ηλικίας 8.500 ετών Ανθρώπου του Κένεγουικ στις ΗΠΑ, που επιβεβαιώνει ότι οι πρώτοι Αμερικανοί έχουν ασιατική καταγωγή.
Ο πρόγονος μας Homo Naledi
- Η έρευνα που αποκάλυψε ότι οι ψυχολογικές μελέτες στην πλειονότητα τους δεν μπορούν να επαληθευθούν από άλλους επιστήμονες, γεγονός που μειώνει την αξιοπιστία τους.
- Η διεύρυνση της ανθρώπινης οικογένειας με την ανακάλυψη στη Νότια Αφρική του Homo naledi, ενός νέου είδους ανθρώπου που έρχεται να προστεθεί στο γένος Homo.
- Η επιβεβαίωση -μέσω «τομογραφίας» σεισμικών κυμάτων- ότι οι στήλες μάγματος που φθάνουν στην επιφάνεια της Γης, έχουν τη «ρίζα» τους στον πυρήνα του πλανήτη μας.



- Η ανακάλυψη του πρώτου εμβολίου για τον ιό Έμπολα.
- Η γενετική τροποποίηση ενός μύκητα, ώστε να παράγει οπιοειδή (καταργώντας πλέον την αποκλειστικότητα της παπαρούνας του οπίου).
- Η ανακάλυψη ότι το λεμφικό σύστημα δεν σταματά στον λαιμό, αλλά επεκτείνεται και στον εγκέφαλο, λειτουργώντας ως «αποχέτευση» που τον καθαρίζει από τα απόβλητα.
- Η επιβεβαίωση του μυστηριώδους φαινομένου της κβαντικής διεμπλοκής (ή κβαντικού εναγκαλισμού), όπου δύο αντικείμενα, π.χ. σωματίδια, αλληλεπηρεάζονται ακαριαία από μεγάλες αποστάσεις.



Οι «μαύρες» εξελίξεις για την επιστήμη το 2015
Η φετινή χρονιά είχε και τις άσχημες στιγμές της. Σύμφωνα με το «Science», τρεις ήταν οι χειρότερες:
-Η καταστροφή από το ISIS του ναού του Βάαλ στην Παλμύρα και οι λοιπές αρχαιολογικές καταστροφές στην ίδια περιοχή, που αποτελούν εφιάλτη για αρχαιολόγους, ιστορικούς και κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο.
- Η αποκάλυψη ότι ούτε ο χώρος της επιστήμης είναι απαλλαγμένος σεξιστικών σκανδάλων, καθώς ακόμη και κορυφαίοι επιστήμονες όπως ο βρετανός νομπελίστας βιολόγος Τιμ Χαντ και ο Αμερικανός αστρονόμος Τζέοφ Μάρσι, αναγκάσθηκαν εφέτος να παραιτηθούν από τα πανεπιστήμιά τους (το University College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ), λόγω ανάρμοστων σχολίων για τις γυναίκες συναδέλφους τους ή σεξουαλικής παρενόχλησης.
- Η παρεμπόδιση της κατασκευής στη Χαβάη του μεγαλύτερου οπτικού τηλεσκοπίου, από ντόπιους που, σύμφωνα με τη θρησκεία τους, θεωρούν ιερό το όρος Μάουνα Κέα, όπου θα εγκαθίστατο το τηλεσκόπιο διαμέτρου 30 μέτρων. Η υπόθεση έχει παραπεμθεί στα αμερικανικά δικαστήρια με άγνωστη κατάληξη.

tvxs.gr 

Σε νέες εκλογές πάει η Ισπανία; Όλοι λένε όχι στον Ραχόι για συνεργασία

 

Προς νέες εκλογές φαίνεται πως οδεύει η Ισπανία αφού οι πόρτες για τον Μαριάνο Ραχόι κλείνουν μια - μια. Ο επί 4 χρόνια πρωθυπουργός της Ισπανίας, σημειωτέον της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας στην ΕΕ, αν και κατάφερε να βγάλει πρώτο το κόμμα του, το Λαϊκό Κόμμα, στις χθεσινές εκλογές, έχασε πολλές έδρες. Οι 123 έδρες που εξασφαλίζει στο νέο ισπανικό κοινοβούλιο απέχουν πολύ από τις 176 έδρες που απαιτούνται για την απόλυτη πλειοψηφία.
Όμως, ο Ραχόι δεν βρίσκει κανένα να επιθυμεί κυβέρνηση συνεργασίας.
Το ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα δήλωσε πως θα καταψηφίσει μια νέα κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος (PP) και οι Ποδέμος ότι δεν θα συνεργαστούν.
Οι Σοσιαλιστές κέρδισαν 90 έδρες, καταγράφοντας το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα στην ιστορία τους, και ήρθαν δεύτεροι μετά το PP που εξασφάλισε 123 έδρες.
Τα νέα κόμματα Podemos και Ciudadanos εξασφάλισαν 69 και 40 έδρες αντίστοιχα.
Και ο ηγέτης των Podemos πάντως έχει δηλώσει πως θα πει "όχι" τόσο σε συνεργασία όσο και σε οποιαδήποτε κυβερνητική σύνθεση με το Ραχόι.

Οι πολιτικοί αναλυτές βλέπουν ως γρίφο SUDOKU το πολιτικό μέλλον της Ισπανίας. Κάτι βέβαια που ανακλά και στα οικονομικά, σε μια ιδιαίτερα ασταθή και εύθραυστη περίοδο.

Κανένα μπλοκ, ούτε της αριστεράς, ούτε της δεξιάς, δεν εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία των 176 εδρών.
Ακόμη και αν οι Ciudadanos αποφάσιζαν να υποστηρίξουν σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Ραχόι, πράγμα που απέκλεισαν, τα δύο κόμματα δεν συγκεντρώνουν παρά 163 έδρες. Και το μπλοκ PSOE-Podemos δεν εξασφαλίζει παρά 159 έδρες.
Ενα λίγο πιο πολύπλοκο σενάριο θα ήταν μία τριμερής συμμαχία Psoe-Podemos-Ciudadanos (199 έδρες).
Η κατάσταση αρχίζει να εξελίσσεται σε sudoku για πολιτικούς που είναι συνηθισμένοι στην άνετη εναλλαγή δεξιάς-αριστεράς από το 1982.

news.gr 

«Άνγκελα, πάρε τα αρ@@#&! μας» - Το ντοκιμαντέρ του Paul Mason #ThisIsACoup

Πρεμιέρα στο διαδίκτυο για το πρώτο από τα τέσσερα ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου Πολ Μέισον για την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και ο τίτλος είναι «Angela, suck our balls» («Άνγκελα, πάρε τα αρ@@#&! μας»).

Πρόκειται ουσιαστικά για μια σειρά ντοκιμαντέρ με γενικό τίτλο #ThisIsACoup (εμπνευσμένο από το hashtag που έγινε δεύτερο παγκοσμίως το βράδυ της 12ης Ιουλίου) που ξεκινούν χρονικά πριν από την ανάληψη της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα στις 25 Ιανουαρίου 2014. Στο επίκεντρο φυσικά η σκληρή διαπραγμάτευση στις Βρυξέλλες, η δραματική συνεδρίαση της 12ης Ιουλίου και όλα όσα ακολούθησαν.
Θα προβληθούν αυτή την εβδομάδα ελεύθερα στο διαδίκτυο μέσω της πλατφόρμας Field of Vision.
Το πρώτο επεισόδιο με τίτλο: «Angela, suck our balls»


Τα ντοκιμαντέρ έγιναν από τον Πολ Μέισον, παραγωγό και οικονομικό ρεπόρτερ του Channel 4 και την Θεόπη Σκαρλάτου, σκηνοθέτη και δημοσιογράφο.
Τα επόμενα τρία επεισόδια θα μεταδοθούν τις επόμενες τρεις ημέρες.
«Να πληρώσεις ή να μην πληρώσεις;» είναι ο τίτλος του δεύτερου μέρους, «ΟΧΙ – Η ελληνική λέξη για το No» του τρίτου και «Ή θα παραδοθείτε ή θα πεθάνετε» του τέταρτου μέρους.
«Η σειρά αυτή αναδεικνύει ένα κεντρικό θέμα: Οι Έλληνες άσκησαν το δημοκρατικό τους δικαίωμα και είπαν όχι στην λιτότητα, και η Ευρώπη εξαπέλυσε έναν οικονομικό πόλεμο για να τους συνθλίψει» αναφέρουν οι δυο δημιουργοί.
Για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ οι δημοσιογράφοι ακολούθησαν 4 «ήρωες» της καθημερινότητας και πήραν συνεντεύξεις με τους ανθρώπους κλειδιά της διαπραγμάτευσης (Τσίπρας, Τσακαλώτος, Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου) πολλές από τις οποίες δεν έχουν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας.

tvxs.gr

Λεονάρντο Ντα Βίντσι: Θεωρίες συνωμοσίας και μυστικισμού

 

 

Το μεγαλύτερο αντίγραφο της Μona Liza, βρίσκεται στην Ουαλία και έχει διάμετρο 17.5 μέτρα. 

 

- Πηγή: Christopher Furlong/Getty Images/Ideal Image

O Λεονάρντο Ντα Βίντσι ήταν αιρετικός; Οι συνωμοσιολόγοι συγγραφείς έχουν αναλώσει έτη ολόκληρα, αναζητώντας στοιχεία και αποδείξεις για να αποδείξουν τη θεωρία τους.

Να λοιπόν τι ισχυρίζονται. Ότι ο ίδιος ο Χριστός ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Μαγδαληνή, ότι από το Μυστικό Δείπνο απουσιάζει το δισκοπότηρο με το κρασί, το σύμβολο δηλαδή της Θείας Ευχαριστίας και ότι υπάρχει ένα εξωπραγματικό χέρι που κρατά ένα απειλητικό μαχαίρι.
Το γυναικείο πρόσωπο πίσω από τη Μόνα Λίζα
Ποια όμως είναι η πραγματικότητα; Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, εμπνεύστηκε το Μυστικό Δείπνο, από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη, στο οποίο δεν υπάρχει καμία αναφορά στο δισκοπότηρο με το κρασί ή αυτό της Θείας Ευχαριστίας.
Επίσης, το χέρι με το μαχαίρι ανήκει στον Πέτρο (όπως αποδεικνύεται και από τα προσχέδια του Ντα Βίντσι που διατηρούνται στη Βασιλική Βιβλιοθήκη του Windsor) o οποίος κόβει το αυτί του δούλου του αρχιερέα.

Η Παναγία των Βράχων, είναι διάσπαρτη με αποκρυφιστικά σύμβολα

Καθολικός με ριζοσπαστικές ιδέες αλλά όχι αιρετικός, ο Ντα Βίντσι εξέφρασε νεοπλατωνικές ιδέες και το Γνωστικισμό. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται ορισμένοι ερευνητές.
Και τα πιστεύω του τα αποτύπωσε στα έργα του. Για παράδειγμα συμπεριέλαβε την πίστη του στη Σοφία, τη μητρική θεότητα που δημιούργησε τον κόσμο, σε έναν πίνακά του που έχει χαθεί, αποτυπώνοντάς την με τη μορφή της Λήδας. Σε κάποια από τα αντίγραφα του πίνακα που έχουν σωθεί η μεγάλη μητέρα αποτυπώνεται σαν ένα μεγάλο κοσμικό αυγό. Από άλλα αυγά γεννώνται οι άνθρωποι.
Οι γνωστικιστές υποστήριζαν επίσης ότι ο Θεός είχε δύο υποστάσεις, Μία που πέθανε στο σταυρό και άλλη μια που ήταν πνεύμα.
Σε έναν άλλο πίνακα, στην «Παναγία των Βράχων», του Ντα Βιντσι, υπάρχουν δύο ίδια παιδιά. Το ένα εμδεχομένως απεικονίζει τον Ιωάννη των Βαπτιστή ενώ σύμφωνα με άλλη εκδοχή δείχνει τη διπλή υπόσταση του Χριστού. Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί ο Ντα Βίντσι έχει εμμονή με τον Ιωάννη το Βαπτιστή. Ανάλογη λατρεία είχε σε αυτόν και το τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας. Ωστόσο, οι απόψεις των ιστορικών διίστανται.
Οι μεσαιωνικοί θρύλοι και η Βίβλος του Διαβόλου
Ολόκληρος ο Κώδικας Ντα Βίντσι του Νταν Μπράουν περιστρέφεται γύρω από την αρχαία σέκτα της «Κοινό της Σιών». Στην πραγματικότητα η αίρεση αυτή «εφευρέθηκε» από το Γάλλο Plantard to 1956. Σύμφωνα με δύο συγγραφείς, Lynn Picknett and Clive Prince, η Ιερά Σινδόνη του Τορίνο ήταν δημιούργημα το Nτα Βίντσι. Η συγγραφέας Victoria Hazel αναφέρει ότι σε ένα απόσπασμα του Codex Atlanticus, ο Ντα Βίντσι, το ομολογεί.
Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι η πρώτη γραπτή αναφορά για τη Σινδόνη, εντοπίζεται το 1389. Ενώ σύμφωνα με τη ραδιοχρονολόγηση, η κατασκευή της χρονολογείται μεταξύ του 1260 και του 1390, δηλαδή σχεδόν έναν αιώνα πριν γεννηθεί ο Ντα Βίντσι.

Η γραφή των αντικατοπτρισμών

Ο Λεονάρντο έγραφε με ένα ασυνήθιστο τρόπο. Άρχιζε να γράφει από τα δεξιά προς τα αριστερά , ξεκινούσε να γράφει από το τελευταίο φύλλο και στη συνέχεια έφτανε στο πρώτο. Αυτή η ιδιαιτερότητά του ερμηνευόταν ως μια προσπάθεια να κρατήσει τις γνώσεις του και τις σκέψεις του μόνο για λίγους.
Εκείνοι που τον θεωρούσαν αιρετικό έλεγαν ότι κάνει τη γραφή του Διαβόλου. Στην πραγματικότητα ήταν μια αυθόρμητη γραφή και όπως εκτιμούν νευρολόγοι θα μπορούσε να ήταν μια συνήθεια των αριστερόχειρων στους οποίους επεβλήθη να γράφουν με το δεξί. Ωστόσο, ο Ντα Βίντσι ήταν καλλιγράφος, αλλά έγραφε με δυσκολία. Για αυτό πολλές φορές υπαγόρευε την αρχή των επιστολών του σε τρίτους. Μα... ποια είναι η Μόνα Λίζα;
Η ταυτότητα της γυναίκας που απεικονίζεται στο πιο διάσημο πορτρέτο του κόσμου έχει συζητηθεί πολύ και έχει αμφισβητηθεί ακόμη περισσότερο. Κάποιοι πιστεύουν ότι η Μόνα Λίζα ήταν η Κάθριν , ή η μητέρα της ή η αδελφή της Μπιάνκα. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι είναι η αυτοπροσωπογραφία του Λεονάρντο.
Στην πραγματικότητα, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα «Skeptical inquirer» που ασχολείται με συνομολογιακά σενάρια, είναι απολύτως βέβαιο ότι η γυναίκα που απεικονίζεται είναι η Lisa Gherardini, δηλαδή, η «Monna», δηλαδή μία μικρή... «Madonna» ή όπως θα λέγαμε σήμερα μια«Lady». Η Λίζα ήταν σύζυγος του Francesco del Giocondo (εξ ου και το όνομα του πίνακα «Τζοκόντα»).
Τι έγινε με τα λείψανα του Ντα Βίντσι; Ο τάφος του δεν υπάρχει και κανείς δεν ξέρει που βρίσκονται τα οστά του. Μετά το θάνατό του θάφτηκε στην Εκκλησία Saint Florentin, στην Αμπουάζ της Γαλλίας. Αλλά το 1802 λόγω της διάβρωσης του εδάφους και βανδαλισμών καταστράφηκε. Ένας κηπουρός τα βρήκε και τα έθαψε. Αργότερα ένας ποιητής βρήκε ένα σκελετό με λυγισμένο χέρι, ευρύ κρανία και θραύσματα από μια πλάκα με αποσπασματικά γράμματα «ΕΟ DUS Vinc». Αυτά τα οστά εικάζουμε ότι ανήκουν στον Da Vinci.

cnn

Πλοία - «φαντάσματα» ξεβράζονται στην Ιαπωνία

Πλοία αγνώστου ταυτότητας φτάνουν ακυβέρνητα στις ακτές της Ιαπωνίας. Το ερώτημα είναι από πού προέρχονται. 

Εχει γίνει σύνηθες φαινόμενο στην Ιαπωνία, μεταδίδει ο Robin Harding των FT. Δεκάδες πλοία ξεβράζονται στις ακτές με το πλήρωμα προ πολλού χαμένο από την πείνα και τις κακουχίες.
Με μικρές μηχανές και χωρίς ραντάρ τα σκάφη αυτά φαίνεται πως ήταν αδύνατο να τα βγάλουν πέρα με τον δύσκολο καιρό και τους ωκεανούς.
Εικοσιπέντε πτώματα βρέθηκαν φέτος σε τέτοια σκάφη. Το μυστήριο είναι από πού έρχονται.
Ένα εξ’ αυτών τράβηξε την προσοχή. Είχε στοιχεία που το ταυτοποίησαν ως σκάφος του στρατού της Βόρειας Κορέας.
Δεν επρόκειτο όμως για στρατιώτες ή αποστάτες. Φαίνεται πως ήταν απλά ψαράδες που προσπαθούσαν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους στο καθεστώς για μια καλή ψαριά…

euro2day