Ο μεγάλος πονοκέφαλος της Γερμανίας και τι κρύβει η
σκληρή στάση που υιοθετεί τώρα προς την Ελλάδα. Ο στρατηγικός σχεδιασμός
του Βερολίνου και πώς οδηγεί σε βραχυπρόθεσμη συμφωνία. Τι μπορεί να
πάρει η Αθήνα στη διαπραγμάτευση.
Δύο νέες εξελίξεις διαδραματίστηκαν τις δύο
τελευταίες ημέρες στην συνεχιζόμενη αντιπαράθεση της Ελλάδας με τους
εταίρους της στην ευρωζώνη: Πρώτα η ΕΚΤ κλιμάκωσε τις πιέσεις προς την
Αθήνα και τους πιστωτές ώστε να καταλήξουν σε μια απόφαση. Ακολούθησε η διαφωνία ανάμεσα στους υπουργούς Οικονομικών της Ελλάδας και της Γερμανίας για το πώς θα αντιμετωπιστεί το βαρύ χρέος των Αθηνών.
Η ΕΚΤ με την απόφασή της να μην δέχεται πλέον τα κρατικά ελληνικά ομόλογα ως εγγυήσεις για τραπεζική ρευστότητα, άσκησε πιέσεις και προς τις δύο πλευρές. Προς την Αθήνα, που αντιμετωπίζει κίνδυνο διακοπής της βοήθειας μέσω ELA ή, σε μια καλύτερη περίπτωση, κίνδυνο πανικού και τραπεζικών καταρρεύσεων. Αλλά και προς την Γερμανία, που πλέον θα κάθεται στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων γνωρίζοντας ότι είναι πραγματικός ο κίνδυνος να φύγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη.
Το δίλημμα του Βερολίνου γίνεται έτσι προφανές: Η Γερμανία θέλει να κρατήσει την ευρωζώνη ζωντανή γιατί εξαρτάται από αυτήν για τις περισσότερες εξαγωγές της, αλλά από την άλλη φοβάται τις πολιτικές επιπτώσεις αν αποδεχτεί την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Με άλλα λόγια, η Γερμανία έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά: Να ανοίξει την πόρτα για έξοδο κρατών από την ευρωζώνη ή να ανοίξει τη πόρτα για αναδιαπραγμάτευση των χρεών των κρατών.
Μέχρι στιγμής η Γερμανία έχει υιοθετήσει σκληρή στάση έναντι της Ελλάδας. Αρνείται οποιαδήποτε μορφή διαγραφής χρέους. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble είπε μετά την συνάντησή του με τον Έλληνα ομόλογό του Γιάννη Βαρουφάκη, ότι οι περισσότερες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετες με την κατεύθυνση που θα ήθελε το Βερολίνο. Ο Βαρουφάκης επέλεξε συγκαταβατικό τόνο και ζήτησε από τους Γερμανούς χρόνο, ώστε να βρεθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση. Σύμφωνα με την Έλληνα υπουργό, η Αθήνα ζητεί μια τρίμηνη συμφωνία για «γέφυρα» που θα προσφέρει σε όλα τα μέλη της ερυωζώνης τον απαραίτητο χρόνο για να καταλήξουν σε ένα μακροχρόνιο σχέδιο.
Το επιχείρημα αυτό, και οι προϋποθέσεις που συνεπάγεται, θα βρεθούν στον πυρήνα της διαμάχης τις επόμενες ημέρες. Σε ιδανική περίπτωση η Ε.Ε. θα ήθελε να παρατείνει η Ελλάδα το πρόγραμμα διάσωσης. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε προεκλογικά την κατάργησή του και θα είναι πολιτικά δύσκολο να δεχτεί την προσφορά τής Ε.Ε. Οι πρόσφατες κινήσεις του υπουργού δείχνουν ότι η Αθήνα αντιλαμβάνεται πως η Ελλάδα χρειάζεται κάποια συμφωνία για να προστατεύεται όσο διαρκούν οι συνομιλίες. Παρά την σκληρή διαπραγματευτική του στάση, το Βερολίνο επίσης αντιλαμβάνεται ότι διακυβεύεται η ακεραιότητα της ευρωζώνης, όπως και το συνολικό έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης την οποία οραματίζεται να κυβερνήσει.
Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιθανό να επιτευχθεί μια βραχυπρόθεσμη συμφωνία, μέσα στις επόμενες τρεις εβδομάδες. Μια τέτοια συμφωνία, βεβαίως, δεν θα δώσει λύση στο ελληνικό δράμα ούτε στα ευρωπαϊκά προβλήματα. Αλλά θα δώσει στους Έλληνες και τους πιστωτές τους χρόνο –που είναι το καλύτερο που μπορούν να έχουν υπό τις υπάρχουσες συνθήκες.
euro2day
Η ΕΚΤ με την απόφασή της να μην δέχεται πλέον τα κρατικά ελληνικά ομόλογα ως εγγυήσεις για τραπεζική ρευστότητα, άσκησε πιέσεις και προς τις δύο πλευρές. Προς την Αθήνα, που αντιμετωπίζει κίνδυνο διακοπής της βοήθειας μέσω ELA ή, σε μια καλύτερη περίπτωση, κίνδυνο πανικού και τραπεζικών καταρρεύσεων. Αλλά και προς την Γερμανία, που πλέον θα κάθεται στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων γνωρίζοντας ότι είναι πραγματικός ο κίνδυνος να φύγει η Ελλάδα από την ευρωζώνη.
Το δίλημμα του Βερολίνου γίνεται έτσι προφανές: Η Γερμανία θέλει να κρατήσει την ευρωζώνη ζωντανή γιατί εξαρτάται από αυτήν για τις περισσότερες εξαγωγές της, αλλά από την άλλη φοβάται τις πολιτικές επιπτώσεις αν αποδεχτεί την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Με άλλα λόγια, η Γερμανία έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά: Να ανοίξει την πόρτα για έξοδο κρατών από την ευρωζώνη ή να ανοίξει τη πόρτα για αναδιαπραγμάτευση των χρεών των κρατών.
Μέχρι στιγμής η Γερμανία έχει υιοθετήσει σκληρή στάση έναντι της Ελλάδας. Αρνείται οποιαδήποτε μορφή διαγραφής χρέους. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Wolfgang Schaeuble είπε μετά την συνάντησή του με τον Έλληνα ομόλογό του Γιάννη Βαρουφάκη, ότι οι περισσότερες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετες με την κατεύθυνση που θα ήθελε το Βερολίνο. Ο Βαρουφάκης επέλεξε συγκαταβατικό τόνο και ζήτησε από τους Γερμανούς χρόνο, ώστε να βρεθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση. Σύμφωνα με την Έλληνα υπουργό, η Αθήνα ζητεί μια τρίμηνη συμφωνία για «γέφυρα» που θα προσφέρει σε όλα τα μέλη της ερυωζώνης τον απαραίτητο χρόνο για να καταλήξουν σε ένα μακροχρόνιο σχέδιο.
Το επιχείρημα αυτό, και οι προϋποθέσεις που συνεπάγεται, θα βρεθούν στον πυρήνα της διαμάχης τις επόμενες ημέρες. Σε ιδανική περίπτωση η Ε.Ε. θα ήθελε να παρατείνει η Ελλάδα το πρόγραμμα διάσωσης. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε προεκλογικά την κατάργησή του και θα είναι πολιτικά δύσκολο να δεχτεί την προσφορά τής Ε.Ε. Οι πρόσφατες κινήσεις του υπουργού δείχνουν ότι η Αθήνα αντιλαμβάνεται πως η Ελλάδα χρειάζεται κάποια συμφωνία για να προστατεύεται όσο διαρκούν οι συνομιλίες. Παρά την σκληρή διαπραγματευτική του στάση, το Βερολίνο επίσης αντιλαμβάνεται ότι διακυβεύεται η ακεραιότητα της ευρωζώνης, όπως και το συνολικό έργο της ευρωπαϊκής ενοποίησης την οποία οραματίζεται να κυβερνήσει.
Ως εκ τούτου, είναι πολύ πιθανό να επιτευχθεί μια βραχυπρόθεσμη συμφωνία, μέσα στις επόμενες τρεις εβδομάδες. Μια τέτοια συμφωνία, βεβαίως, δεν θα δώσει λύση στο ελληνικό δράμα ούτε στα ευρωπαϊκά προβλήματα. Αλλά θα δώσει στους Έλληνες και τους πιστωτές τους χρόνο –που είναι το καλύτερο που μπορούν να έχουν υπό τις υπάρχουσες συνθήκες.
euro2day
