Οσο κι αν είναι κατανοητό, δεν παύει να είναι αληθινά εξοργιστικό το γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα δυνάμεις που ελπίζουν στην ήττα της Ελλάδας στην τεράστια μάχη που έχει ήδη ξεκινήσει.
Είναι κατανοητό, γιατί, προφανώς, αν η χώρα πετύχει και βελτιώσει την κατάστασή της μέσα από τη μεγάλη εθνική προσπάθεια ανόρθωσης που μόλις άρχισε, τότε θα «λάμψει» διπλά η αδιανόητη καταστροφή που έχουν επιφέρει στη χώρα οι κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι το 2015 – ιδίως όσον αφορά εκείνους, τους πιο πρόσφατους, που υποσχέθηκαν αντίσταση και έπραξαν πλήρη υποταγή.
Είναι όμως εξοργιστικό, καθώς τώρα κρίνονται τα πάντα. Και αυτό σημαίνει ότι κρίνονται και οι πάντες.
Με άλλα λόγια, πώς γίνεται τώρα, που πρέπει όλοι οι Ελληνες να βάλουμε πλάτη, ειδικά από την ώρα που ο εθνικός στόχος αρχίζει να συναντά κάποια πρώτα ανοικτά αυτιά στον κόσμο, εδώ να υπάρχουν δυνάμεις που να βρίσκονται απέναντι όχι στην κυβέρνηση, αλλά στη χώρα που παλεύει;
Είναι μια «μοίρα» του ελληνισμού να υπάρχουν πάντοτε Εφιάλτες;…
Ας το καταλάβουν επιτέλους όλοι: ο αγώνας είναι εθνικός, είναι πατριωτικός, είναι αγώνας επιβίωσης της χώρας και των γενεών της στο μέλλον.
Δεν είναι κυβερνητικός, δεν είναι ιδεολογικός, δεν είναι παραταξιακός, δεν είναι κομματικός.
Κι ας αρπάξουν την τελευταία ευκαιρία να φερθούν σωστά απέναντι στον τόπο, σε μια μεγάλη μάχη που κάθε άλλο παρά εύκολη πρόκειται να είναι.
tovima
.webp)
