ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
Η προσπάθεια από Μέρκελ, Ντράγκι και Γιούνκερ στη Σύνοδο Κορυφής ήταν εμφανής να δοθεί το μήνυμα ότι αναζητείται σύνθεση και συμβιβασμός, μια κίνηση επιβεβλημένη από τη δύσκολη εβδομάδα που ακολούθησε την ετήσια σύνοδο ΔΝΤ - Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτον, από όπου το κύριο μήνυμα ήταν ότι το Βερολίνο δεν κάνει πίσω.
Την ίδια ώρα που δίνονταν στη δημοσιότητα τα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής δημοσιευόταν στη γαλλική εφημερίδα Φιγκαρό συνέντευξη του Ζισκάρ Ντ' Εστέν όπου ο πρώην πρόεδρος προειδοποιεί για επερχόμενη κρίση δανεισμού της χώρας και προσφυγή στο ΔΝΤ!
Η συζήτηση δεν είναι ακαδημαϊκή, αλλά έχει τον χαρακτήρα του κατεπείγοντος και με κανένα τρόπο δεν μπορεί να διασκευασθεί από την οικουμενικού χαρακτήρα προσέγγιση ναι στη λιτότητα και την ανάπτυξη.
Αν μέσα στο 2015 υπάρξει σταδιακή άνοδος των επιτοκίων δανεισμού της Ιταλίας και της Γαλλίας -καθώς οι αγορές θα διαπιστώνουν τον εγκλωβισμό των χωρών αυτών σε μακρόχρονη ύφεση- με τα τραπεζικά συστήματα των χωρών αυτών να μην αντέχουν να φορτωθούν περισσότερο δημόσιο χρέος, η μόνη λύση που απομένει είναι να παρέμβει η ΕΚΤ.
Μπορεί κανείς σήμερα να απαντήσει με βεβαιότητα ότι το Βερολίνο υπό την πίεση έκτακτης ανάγκης δεν θα εμποδίσει τον Ντράγκι;
Το βέβαιο είναι ότι στη Γερμανία σήμερα από πουθενά δεν προκύπτει ότι υπάρχει η κρίσιμη μάζα πολιτικής βούλησης για βήματα που θα καθιστούν μη αντιστρέψιμη την εμπλοκή της χώρας στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Ακόμη και αν ο Γιούνκερ κατορθώσει να είναι εμπρόθεσμος στη δέσμευση για ρευστότητα 300 δισ. ευρώ, που θα στηρίξουν προγράμματα δημόσιων επενδύσεων, η κίνηση αυτή που πριν από έναν χρόνο θα είχε βαρύτητα, σήμερα κινδυνεύει να αποτιμηθεί με τη γνωστή αγγλική φράση «πολύ μικρά, πολύ αργά» (too little, too late).
Το σκηνικό θυμίζει τον Τιτανικό εν μέρει. Σήμερα όλοι βλέπουν το παγόβουνο, αλλά ένας από τους επιβάτες, η Γερμανία, φαίνεται να προβληματίζεται αν πρέπει να ρίξει όλες της τις δυνάμεις για αλλαγή πορείας ή αν πρέπει να έχει ταυτόχρονα το βλέμμα στραμμένο στην πλησιέστερη σωσίβια λέμβο.
Η άγνωστη μεταβλητή της κρίσης είναι αν η γερμανική ελίτ πιστεύει ότι η διάσωση της Ιταλίας και της Γαλλίας με κάθε δυνατό μέσο (ό,τι χρειασθεί όπως είπε ο Ντράγκι) είναι εξίσου καταστροφική με την κατάρρευσή τους.
kapopoulos@pegasus.gr
ethnos.gr
