Οι θυσίες μέσω των οποίων προέκυψε το πλεόνασμα δεν στάθηκαν ικανές να μειώσουν το κρατικό χρέος. Συνέχισε να αυξάνεται έστω και οριακά, ενώ το βραχυχρόνιο χρέος σχεδόν διπλασιάστηκε. Στοιχεία, που έρχονται να καταρρίψουν το κυβερνητικό αφήγημα περί success story, καθώς η κοινωνία εξακολουθεί να στενάζει, αλλά ούτε και οι αριθμοί -πίσω από τη βιτρίνα του «πλεονάσματος»- δείχνουν να ευημερούν.
Το «πλεόνασμα» στους προϋπολογισμούς θα χρησιμοποιήσει ως όχημα η συγκυβέρνηση στην προσπάθειά της να πείσει τους δανειστές για μια νέα συμφωνία με άλλο περιτύλιγμα. Η πορεία περνά μέσα από την αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από την τρόικα, με τους δανειστές να πιέζουν για να κλείσουν όλες οι εκκρεμότητες πριν από το τέλος της χρονιάς.
Επαναφέρουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όλα τα καυτά ζητήματα που η κυβέρνηση ήθελε να συζητηθούν μετά την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ασφαλιστικό, εργασιακά, ΦΠΑ και απολύσεις στο Δημόσιο τίθενται επί τάπητος, ενώ οι δανειστές δεν αποδέχονται καμία συζήτησης περί αλλαγής στόχων, που θα μπορούσε να επιφέρει μια δημοσιονομική χαλάρωση.
Η προοπτική μιας νέας συμφωνίας προϋποθέτει την εκπλήρωση όλων των «παλιών» δεσμεύσεων και αναγκαστικά οδηγεί σε νέο Μνημόνιο, όπως κι αν επιλέξουν στο τέλος να το βαφτίσουν αυτό. Οι λεονταρισμοί των προηγούμενων ημερών ανάγκασαν σε εσπευσμένη αναδίπλωση τον πρωθυπουργό και πλέον φέρνουν νωρίτερα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης ζητήματα που δεν αποκλείεται να προκαλέσουν εκ νέου ενδοκυβερνητικές τριβές.
Αναζητούν μια επικοινωνιακή «ανάσα» στην κυβέρνηση, προκειμένου να προβάλουν τον ισχυρισμό ότι οι θυσίες έχουν αποτέλεσμα και η χώρα κινείται προς έξοδο από το Μνημόνιο. Το βέβαιο είναι ότι, έτσι ή αλλιώς, οι δανειστές δεν είναι διατεθειμένοι να απολέσουν το δικαίωμά τους για άμεσες παρεμβάσεις στα δημοσιονομικά της χώρας. Ο στενός κορσές του ελέγχου θα παραμείνει.
