«Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» είναι η διάσημη φράση ενός
διάσημου καγκελαρίου, του Όττο Φον Μπίσμαρκ. Εάν ο Γερμανός πολιτικός,
ωστόσο, είχε γνωρίσει τον Βασίλη Λεβέντη, ίσως και να είχε σκίσει τα
πτυχία του.
Διότι πόσο εφικτό φάνταζε πριν από λίγα χρόνια ο πολιτικός ανήρ που
μοίραζε... κατάρες από τηλεοράσεως στους πολιτικούς του «αντιπάλους», η
τηλεπερσόνα που είχε συνδέσει το όνομά της με τις πίτσες και τον φραπέ,
να εξελιχθεί σε ρυθμιστή του πολιτικού σκηνικού;
Σε μια απορυθμισμένη πραγματικότητα όλα είναι εφικτά, θα μπορούσε
να ισχυριστεί κάποιος. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι, ύστερα από χρόνια
στον «πάγκο» της πολιτικής, η συγκυρία ευνοεί τον αρχηγό της Ένωσης
Κεντρώων.
Η ίδια συγκυρία μάλιστα που φέρνει σε «πρώτο πλάνο» τον Βασίλη
Λεβέντη «κουμπώνει» με ένα δεδομένο που δεν αποτελεί μυστικό – αντίθετα
το γνωρίζουμε όλοι μας. Η διαπλοκή θέλει, τηρώντας την παράδοση, πάση
θυσία να έχει λόγο στη σύνθεση της κυβέρνησης. Προκειμένου να επιτευχθεί
αυτό το «θέλω», βλέπουμε συχνά να στοχοποιούνται πολιτικοί, ιδιαίτερα
πρόσωπα - κλειδιά του κυβερνητικού επιτελείου, με χαρακτηριστικό
παράδειγμα τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά.
Την ίδια στιγμή, ζωτικής σημασίας... ζητούμενο για τον Βασίλη
Λεβέντη είναι, μετά την είσοδό του στη Βουλή, να σταθεροποιήσει τη θέση
του ακόμη περισσότερο στην πρώτη γραμμή της πολιτικής επικαιρότητας.
Είναι ο μόνος αρχηγός πολιτικού κόμματος που βρίσκεται σχεδόν καθημερινά
στα τηλεοπτικά στούντιο.
Εδώ που τα λέμε, μόνο οι υποψήφιοι της Ν.Δ. για τον «γαλάζιο» θρόνο
συναγωνίζονται τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων σε τηλεοπτικές
εμφανίσεις – αν και είναι αμφίβολο το ποιος εμφανίζεται συχνότερα.
Ιδιότυπο παιχνίδι
Προσκεκλημένος από νωρίς το πρωί μέχρι το βράδυ στις πολιτικές
εκπομπές και στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των καναλιών, ο πρόεδρος της
Ένωσης Κεντρώων, παίρνοντας μέρος σε ένα ιδιότυπο παιχνίδι, το οποίο
εξυπηρετεί, στον ίδιο βαθμό, το μιντιακό - επιχειρηματικό κατεστημένο
και το πολιτικό του μέλλον, επαναλαμβάνει το μόνιμο μότο του περί
σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης.
Γιατί όμως οικουμενικό το κυβερνητικό σχήμα της αρεσκείας του; Ο
ίδιος ο Βασίλης Λεβέντης δεν έχει κανέναν λόγο να επιδιώξει συγκυβέρνηση
μόνο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και αν ήταν πολιτικά... αναλφάβητος δεν θα
μπορούσε παρά να γνωρίζει την τύχη της ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη και του
ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, δύο σχημάτων τα οποία εξαερώθηκαν ύστερα
από τη συμμετοχή τους σε κυβερνητικά σχήματα με ρόλο «μικρού εταίρου».
Είναι επίσης γνωστή η μοίρα του βενιζελικού ΠΑΣΟΚ, το οποίο πλήρωσε
πολύ ακριβά όχι απλώς τη συγκυβέρνηση, αλλά και την πολιτική υποταγή
στη σαμαρική Ν.Δ.
«Εκλιπαρεί»
Την ίδια ώρα παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, έξω και πέρα από κάθε πρόθεση
του Μεγάρου Μαξίμου, προφανώς για δικούς τους αδιευκρίνιστους λόγους,
συντηρούν σενάρια συγκυβέρνησης του κόμματός τους και της Ένωσης
Κεντρώων προκαλώντας εκνευρισμό όχι μόνο στο Μαξίμου, αλλά σε ολόκληρο
τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος εμφανίζεται περίπου να... εκλιπαρεί για μια κατ’
ουσίαν ανεπιθύμητη συνεργασία.
Παράπλευρη συνέπεια αυτής της «συζήτησης» είναι αφενός να ασκείται
πίεση στο εσωκομματικό πεδίο του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει δύσκολων νομοθετημάτων
που πρέπει να ψηφιστούν στην Ολομέλεια της Βουλής και αφετέρου το κόμμα
του Λεβέντη να εμφανίζεται περίπου ως δυνητικός εγγυητής της πολιτικής
σταθερότητας. Και κάπως έτσι έχουμε... πήξει σε ανυπόστατα σενάρια χωρίς
καμία προοπτική υλοποίησης.
Εδώ που τα λέμε έχει αξία, ξεχωριστή μάλιστα, να αναφέρουμε και τι
λέει ο πιο άμεσα, υποτίθεται, ενδιαφερόμενος, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος
μέσες - άκρες είπε ότι η συζήτηση για συνεργασία με τον Λεβέντη τον
διασκεδάζει. Ο πρωθυπουργός, μιλώντας στη «Real News», τόνισε για τα
σενάρια περί οικουμενικής κυβέρνησης ή συνεργασίας με την Ένωση Κεντρώων
πως «όλα αυτά είναι όνειρα θερινής νυκτός». Το προχώρησε μάλιστα κι
άλλο λέγοντας ότι «παρακολουθώ κι εγώ το τελευταίο διάστημα μία αστεία
συζήτηση. Με διασκεδάζει, δεν μπορώ να πω, αλλά θα προτιμούσα να μη
συμμετέχω στη συντήρηση μίας άνευ αντικειμένου συζήτησης».
Ο μικρομεγαλισμός μάλιστα που διακρίνει την Ένωση Κεντρώων ωθεί τον
πρόεδρό της όχι μόνο να παριστάνει τον εγγυητή της πολιτικής ζωής, αλλά
και να εκτροχιάζεται προκειμένου να συντηρήσει τη μιντιακή φαρσοκωμωδία
στην οποία πρωταγωνιστεί.
Διαρκώς ασκεί κριτική σε όλους και για όλα σαν να έχει ο ίδιος το
παπικό αλάθητο. Ωστόσο από τις φωνές, τις χοντράδες και τις υστερίες της
προκοινοβουλευτικής εποχής, ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων έχει
αναβαπτιστεί από τη μιντιοκρατία και έχει περάσει πλέον, μετά την είσοδο
στη Βουλή, στη φάση της «ώριμης κριτικής», της «πολιτικής συμβουλής»,
της «γόνιμης αντιπολίτευσης».
Με άλλα λόγια, έχουμε μπροστά μας ένα πολιτικό φαινόμενο που,
παρότι βρισκόταν πολύ μπροστά από την εποχή, κανείς δεν το είχε πάρει
χαμπάρι για να του αποδώσει τα εύσημα. Κάτι σαν τον παλαιό προπονητή
ποδοσφαίρου ο οποίος, κατά δήλωσή του, βρισκόταν 100 χρόνια μπροστά από
τους συναδέλφους του...
Την περασμένη εβδομάδα, μια ημέρα πριν φύγει ο «παλιός ο χρόνος», ο
Βασίλης Λεβέντης, μιλώντας σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή, δήλωσε πως
βουλευτής του Ποταμιού, τον οποίο όμως δεν κατονόμασε, προσέγγισε τον
γιο του – με αυτήκοο μάρτυρα τον ίδιο – πριν από την ψηφοφορία στη Βουλή
για το σύμφωνο συμβίωσης, για να συζητήσει μαζί του το ενδεχόμενο
καταψήφισης του νομοσχεδίου ώστε «να ρίξουν» την κυβέρνηση. «Όταν ήταν
εκτός Βουλής, ειδικευόταν στις κατάρες, τώρα εξασκείται στα ψεύδη. Είναι
και αυτό μία πρόοδος» ήταν το καυστικό σχόλιο του Ποταμιού, που
κατηγόρησε τον Βασίλη Λεβέντη ότι λέει ψέματα.
