Αμέσως μετά την ανακοίνωση των πρώτων εκτιμήσεων του εκλογικού αποτελέσματος των ευρωεκλογών και την ομολογουμένως παταγώδη αποτυχία της ΔΗΜΑΡ, άρχισαν "τα όργανα" από εκπροσώπους της που βρίσκονταν στα διάφορα πάνελ, πρωτοστατούντων των Γρ. Ψαριανού, Β. Οικονόμου και Α. Παπαδόπουλου, και οι οποίοι συνέχισαν με απανωτές δηλώσεις και συνεντεύξεις και τις επόμενες ημέρες.
Υπήρξαν όμως και άλλες πιο ψύχραιμες και αξιοπρεπείς προσεγγίσεις από άλλα στελέχη. Εδώ θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία στην στάση του Σπύρου Καλούδη και στον τρόπο που προσέγγισε τα αποτελέσματα και ενώ έχει εκφράσει κατά καιρούς διαφωνίες σε κάποιες επιλογές της ηγετικής ομάδας. Μίλησε για την ανάγκη ψύχραιμης και όχι εν θερμώ αποτίμησης των αποτελεσμάτων στα όργανα του κόμματος , όπως πρέπει να γίνεται σε κάθε δημοκρατικό κόμμα, αφού οι διαφωνίες και η σύνθεση είναι η πεμπτουσία της εσωκομματικής δημοκρατίας.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, ότι στην ΔΗΜΑΡ πρέπει να γίνουν συζητήσεις για το τι έφταιξε και το βράδυ της Κυριακής υπήρξε αυτό το τραγικό αποτέλεσμα. Το θέμα όμως, είναι κάτω από ποιό πρίσμα θα γίνουν αυτές οι συζητήσεις. Ψάχνοντας φταίχτες και αναζητώντας Ιφιγένειες, ή βάζοντας τα πράγματα σε σωστή βάση, κάνοντας γενναία αυτοκριτική, αναζητώντας λάθη και ψάχνοντας σταθερό βηματισμό, χωρίς παλινωδίες και συνεχή μπρος πίσω;
Η ζωή έχει αποδείξει ότι δεν χωράνε δυο καρπούζια σε μια μασχάλη, ούτε μπορείς να πορεύεσαι πατώντας σε δύο βάρκες.
Η στάση των Ψαριανού, Οικονόμου και Παπαδόπουλου είναι τουλάχιστον απαράδεκτη. Βρήκαν το τι έφταιξε και τις πταίει, δείχνοντας ευθέως τον Φώτη Κουβέλη, αποποιούμενοι τις τεράστιες δικές τους ευθύνες, με τις συνεχείς δημόσιες τοποθετήσεις ή διαρροές, οι οποίες δημιούργησαν κάκιστο κλίμα μεταξύ των στελεχών, αλλά και των ψηφοφόρων. Αλλά φαίνεται πως η εξουσία ζαλίζει και αλλοτριώνει.
Στον χώρο της αριστεράς δεν ταιριάζουν οι διαγραφές, αλλά... όποιος διαφωνεί σε κεντρικές επιλογές, είναι έντιμη στάση να παραδίδει την βουλευτική του έδρα και να αποχωρεί, αν είναι βουλευτής, ή απλά να αποχωρεί αν είναι ένα απλό μέλος. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Όσες ευθύνες έχει η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ για τις επιλογές της, άλλη τόση ή και μεγαλύτερη έχουν όλοι όσοι δημιουργούσαν κλίμα όλο αυτό το διάστημα.
Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, ίσως προκύψει κάτι θετικό αν υπάρξει ειλικρινής διάθεση αυτοκριτικής και αναζήτησης σταθερού προσανατολισμού, χωρίς παλινωδίες και πισωγυρίσματα.
Χρόνος υπάρχει, όχι απεριόριστος, αλλά υπάρχει. Ένα έκτακτο συνέδριο άμεσα, μπορεί να αποκαταστήσει την χαμένη ταυτότητα και αξιοπιστία της ΔΗΜΑΡ, αν όμως, πραγματικά υπάρχει η διάθεση προς αυτή την κατεύθυνση.
"Κοντός ψαλμός, αλληλούια", όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας...
